alıntı-11
@UlduzunKanalıı
İşsizdim ve çok açtım. Biri bana iş sözü vermişdi, lakin telefonlarımı açmıyordu. Ben de kalkıp iş yerine gitmeye karar verdim. Cebimde sadece gidiş parası var. Allaha tevekkül etdim ve gitdim. Bana söz veren adam meğerse yalan söylemiş, aslında işçi lazım değilmiş, beni oyalamak için yapmış vicdansız. Bunu bana müdür söyledi. Ben de işe ihtiyacım var, ne iş olsa yaparım dedim. Ve gelen misafirlere çay götürmek işi verdi bana. Belki de hiç ihtiyaç yoktu, adam yardım etmek istedi. Çok sevindim, teşekkür edip kalktım. Adam arkamdan seslendi ve bana bir miktar para uzatdı. Ben utandım ve almadım, israr etdi, dedi ki, maaşını alanda geri verirsin, belki paran yoktur, al. Öğle söyleyince aldım ve çıktım. Ordan çıkar çıkmaz, ilk iş bir döner aldım ve onu yuttum sonra da otobüse binip eve geldim. Maaşımı alınca da adama borcumu geri verdim. Amma mesele para değildi, o adamın iyiğilinin karşılığını hiç bir zaman ödeyemem. O anki hisslerim, Allahın hatırında olduğumu anlamama sebep oldu. Mucize gibi bana ekmek yetirdi. Hiç bir zaman unutmam. İyilik yaparken bana teşekkür etdiklerinde ?size yardım etmemi Allah istedi, bana borcunuz yok? diyorum. İçimde de bu işe beni seçdiyi ve bana güvendiyi için Ona şükr ediyorum. Kimsenin kimseye borcu yoktur, bir tek Yaradana borcumuz var, onu da minnetle, güzel emeller ve inamla, saygıyla, sevgiyle, sabırla, helallikle kapata biliriz bence..
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum