Türkiye'nin memur portalı

menfaate yönelik kurulan cümleler, beni rahatsız ediyor.

karşılıklı sevip sevilmenin artık lüks olması, beni rahatsız ediyor.

bütün içtenliğini kattığın bir konuşmanın ardından alınan '' aynen '' cevabı, beni rahatsız ediyor.

düşündüğünü söylemekten korkan, işiyle, istikbaliyle tehdit edilen bir topluma evrilmek, beni rahatsız ediyor.

torpilli birinin, dirsek çürütüp okumuş-yazmış birine tahakkümü, beni rahatsız ediyor.

insana, sadece fiziksel müdahale ile zarar verebileceğini sananlar, beni rahatsız ediyor.

90'lar samimiyetinden, kurgu ve like dünyasına evrilmek beni rahatsız ediyor.

teknoloji ilerledikçe insanların yalnızlaşması, beni rahatsız ediyor.

dünya'yı sadece insana ait sanıp, hayvana yaşama hakkı vermeyenler, beni rahatsız ediyor.

insanın, en güzel yıllarını sigortalı bir iş ile takas etmesi, beni rahatsız ediyor.

ve tabi,

polat alemdar'ın bir gecede 6 babayı öldürmesi, beni rahatsız ediyor.

vücudum bulutta şaha kalkmış fatih'ten kalma kır at gibi

ruhum ise yerlerde.

öyle diptesin ki, yerler gökyüzün gibi.

son sigara kırmızı çizgidir, kuraldır, istenemez.

bazen uyuma vaktinin alarmıdır.

bazen de her dumanı name olan şarkıdır.

son sigara hatıradır.

bazen de bahanesidir yeni başlangıçların.

o, eşyaları dahi öksürten efkardır bazen.

ve son sigara, biten her şeye yakılan sondur.

herkesin, bi son sigara hassasiyeti vardır.

acemi birliğindeyiz, öğle yemeğine tümgenral gelecek,

aramızdan bir masa seçip onlarla oturup yemek yiyecek.

paşa gelmeden önce ortalık tam bir hengame yeri. bütün rütbeliler sağa sola koşturuyor, bağırmalar, çağırmalar..bizler sıkı sıkı tembihleniyoruz, '' sakın komutan yemeğe başlamadan yemeğe dokunmayın,

kaşığı çatalı gürültü yapmadan kullanın, komutan ne sorarsa evet ya da hayır deyin. cümle kurmayın vs.

yani olayı nefes almayına kadar getirdiler. içimden diyorum kimin masasına oturursa ayvayı yedi. neticede hepimiz acemi askeriz. komutana hocam diyen bile vardı o derece.

neyse paşa geldi yemekhaneye hepimiz ip gibi dizildik masaların başında, bekliyoruz nereye oturacak.

paşa ağır adımlarla ilerledi ilerledi veee evet bildiniz, benim masama oturdu, benim dediğime bakmayın 10 kişiyiz masada, masanın en başında da ben varım. paşa tam önümde durdu bana bakıyor, avazım çıktığı kadar bağırıp tekmil veriyorum. paşa sakince beni dinletikten sonra, gülerek '' piyango sana vurdu gökhan '' dedi. oturduk masaya, bütün yan masalara da albay, yarbay, binbaşı ne kadar rütbeli varsa konuşlandı. yemekler geldi, ufaktan yemeye başladık, menüde balık var. paşa ne sorsa evet hayır diyoruz, içimden '' kaç kere paşa ile yemek yerim ki? '' dedim, ve koyverdim.

-komtanım maşallahınız var, baya genç duruyorsunuz?

+(hafif süzerek) ne sandın oğlum, gençliğimde dağ kadrosundaydım ben!

-belli oluyor komtanım.

+yemeği nasıl buldun?

-ben pek balık sevmem komtanım, olsa da olur olmasa da. mesela bu balık ne onu bile bilmiyorum.

+uskumru oğlum bu!

-haa öyle mi....

+bu yemekhanede yemek saatlerinde şarkı-türkü olsa nasıl olur?

-pek iyi olmaz komtanım!

+neden?

-komtanım düşünsenize, ankara havası çalsa, ankaralılar kalkar oynar, halay çıksa millet halay çeker.

-bence marş çalsa daha iyi olur.

+evet marş daha mantıklı.

böyle havadan sudan devam etti muhabbet. paşa gittikten sonra diğer nefes bile almayın diyen rütbeliler beni çağırdı, '' ne kaynattınız lan o kadar '' dediler. ben de '' valla komtanım, komtanımız konuşmayı seviyordu eşlik ettim '' deyince, aferin iyi konuştun dediler. bu da böyle bi anım işte paşa ile geyik anısı. tabi pot kırıp askerliğin işkenceye dönüşmesi de olabilirdi, bunu usta asker olduktan sonra anladım, aynı cesareti usta askerken gösterir miydim bilmiyorum.