Türkiye'nin memur portalı

gündüzler yük gibi omzumda, geceler tac gibi başımda.

17. yüzyılda yaşadığı sanılan Âşık Kerem'in hayatı etrafında teşekkül etmiş olan bir halk hikâyesidir. Aslı'nın asıl adı Meryem, Kerem'in ise Şah Gülşen'dir.

aslı'nın babası aslı'yı kerem'e vermek istemez, bu yüzden çeşitli oyunlar yapar, ayırmaya çalışır ikiliyi. dönemin halep paşası duruma el atar, kerem'in hak aşığı olduğunu görünce bütün itibarını kullanır ve kızı alır babasından. babasının tek şartı vardır, gerdek gecesi aslı'nın elbisesini kerem'in açmasını ister. basit gibi görünen bu şart kabul edilir, gerdek gecesi kerem elbisenin düğmelerini açtıkça alttaki düğmeler tekrar birleşir, yani elbise açılmaz zira kızın babası büyü yapmıştır. Bütün bu olanların sonunda Kerem, ''ah '' çekince ağzından mavi bir alev çıkar ve yanmaya başlar, Aslı bu ateşi söndürmek için çaba harcarsa da bir şey yapamaz. Sonunda onun küllerini saçlarıyla toplamak isterken Aslı da yanar ve kül olur.

bu his insana, hafta sonuna denk gelen resmi tatil gibi hissettirir dünyayı.

19. yy dini-tasavvufi türk edebiyatı şairlerindendir. kerametleri ile meşhurdur.

Hacı Bayram Veli hayranı ve mensubudur. onun kabri için ankara'ya gelmiş, dua ettiği sırada yine bir gazel söylemiş ve bu gazelde ankara'nın ilerde başkent olacağını bildirmiştir. söz konusu gazeli ise 1847 yılında basılmıştır.

siteyi yaşam biçimi olarak kullanan üyedir kendileri. temel ihtiyaçlar dışında siteden çıkmaz. yangında ilk kurtarılacaklar arasında bulunuyor.