Türkiye'nin memur portalı

İnsan kendini anlamak, anlamlandırmak ve konumlandırmak için yaşar.

kitap okurken keyfi veya zaruri olarak verilen okuma molalarında, kitabın okunan o mübarek son sayfasının, "beni özle, ben seni şimdiden özledim." iç çekişine refakat eden muzip bir aksiyonla vuslat sürecini başlatan muhteşem bir harekettir ve yine aynı muhteşemlikte zevklidir. Hele ki birilerini gıcık ediyorsa daha daha bi' zevklidir.

Kitapların dürüm haline getirilip yıpratılması, bir sonraki okurun hayal ve düşünce süzgecinde engel ve yönlendirme sebebi olacağından duygulara/fikirlere tercüman olan satırların çizilmesi kadar kitabı katletmeyen; çok masum, çok minnoş bir harekettir aslında.

Aldığım kitapların ilk iç sayfasına tarih ve yer bilgisine ait notlar düşmem, düşünsel açıdan beğendiğim satırların bulunduğu sayfanın sağ alt köşesine yıldız çizmem, duygusal anlamda reaksiyon oluşturan satıların bulunduğu sayfanın sağ üst köşesine çiçek çizmem bir kutsala ihanet olarak algılanmamalı. Bu, beni kitap katili yapmaz herhalde. Yoksa yapar mı?

Zaten, kitaba kutsal değer atfedip yıllar sonra bile el değmemiş, gıcır gıcır muhafaza etmek kaygısıyla kitapta kendinden dahi izler bırakmamak için azami gayret gösteren, hele ki kitaplığı zengin, paylaşımı fakir okur familyasını anlamıyorum. Kitaplar beyinleri milyoner eder, kitaplığı değil.

Bu familyanın en müthiş örneklerinden biri de abim. Elinden çok çekiyorum, çook.

Yani demem o ki; bazı küçük izler, büyük iyelik eki taşır. Ve bunlar, bazı şeyleri daha değerli kılar.

moda, kabul görme mücadelesiyle cebelleşen insanlara kendisine yakışanı değil, kendisine yakıştırılanı dayatan, geleneksel unsurları/değerleri asimile eden kapitalist tasarım gücüdür. Üstelik sadece fiziksel değil, zihinsel aynılık da oluşturur.

Günümüz insanı, özgün tercihler yaparak kendine yakışanı/ yakıştırdığını giydiğinde çoğunlukla ayıplanıyor demode diye.

.

Ya biz modayı yanlış anlıyoruz ya da moda bizi kandırıyor. (!?)

yazarların en büyük sermeyesi, kelimelerdir. Ve en zengin yazar kelime rakkasını bilendir.

Kelimelerin zihnimdekilere yetmeyeceğini düşündüğüm bazı anlarda, bir anda karşıma çıkan bir cümle bana haddimi bildirmeye yetiyor. Kelimeler dile geliyor adeta: ben kifayetsiz değilim, sen yetersizsin.