Türkiye'nin memur portalı

Bir seni çok sevdim, bir de baharları.

İnsanları tanıdıkça daha fazla sarılasım geliyor yalnızlığıma.

Madem mevsimlerden bahar...

Benden sana izin!

Sev...!

Sevebildiğin kadar...

.

(Nazım Hikmet RAN)

infial yaşanan durumlarda yüreğin lafazanlığının tutup da dilin nağmelere dökecek mecalinin kalmama/ yetememe durumu...

Ya da ilham perilerin yerini cadıların almasının yarattığı tükenmişlik...

Özgün yaşam tarzından, içe sindirilmiş düşünce, duygu ve ve davranıştan aç biilaç olan insanların hayatımıza ilk dokunuşlarına alelacele atfettiğimiz derin manalar...

Ve tanıdıkça karşılaştığımız büyük hezeyanlar...

Anlarız ki; yakınlığımız kelimelerden ibaretmiş, ruhlarımız arasındaki mesafeler fersah fersah. İstemsiz ve ama sessiz dökülür yürekten tam da idrak ettiğimiz o an:

.

"Fazla yakınlığın getirdiği uzaklıktayız."