Türkiye'nin memur portalı

Güneş sakındı rengini, kuytuya çekildi. Her renk ve her rengin her tonu karalar bağladı. Ve yine vaktinde çıkageldi s e n s i z l i k.

Dilimde yitik bir söz tiryakiliği...

Gözlerimde kısa zaman dilimine hapsolmuş bir sahne: buğulu bir bakış ve müteakip bir gidiş...

elimde metruk bir yürek... az umut... çokça yorgunluk...

Yok mu bu katran karası mahzeni aydınlatacak bir enstrüman, bir donatı, bir kilit...?

Koyuyorum her şeyi üst üste; hayata sığar sığmaz her tasviri, yargısız yargıları, bitmeyen infazları, geciken imhaları, her şeyin evvelini, olmadı ertesini, sil baştan yeniden'leri... Nesi varsa nesi... Cümlesini...

Olmuyor. Var bir eksiklik.

Bozduğum bilmem kaçıncı yemin bu.

Kendime kızmıyor da değilim hani. Gidene vakur bir edayla veda edemeyişime, gidip gidip durmalarıma, giderken aslında hep kalmalarıma, anlık fırtınalarıma, sonra durulmalarıma...

Yapamıyorum, olmuyor işte.

Dilimin ucunda donan cümlelerime mecburi noktalar koydum. Menziline ulaşmadan harf harf, hece hece savrulan meftur cümlelerimi geceye emanet ettim. Kara(msar) gecelere...

Ve yine vazgeçmedim, geçemedim...

Yâr!

Seni düşsem ömrümden, geriye ne kalır ki?

Meyvelerden, en kralının en güzel versiyonudur.

Hiçbir zaman takip ettiği bir dizisi ve film izleme merakı olmayan beni Celine Dion tarafından seslendirilen "My Heart Will Go On" tema şarkısıyla celbeden film.

Hiçbir şeyin batırmaya muktedir olmadığı iddia edilen, çıktığı ilk seferde Atlantik'in soğuk ve karanlık sularına gömülen muazzam bir gemide yaşanan muhteşem bir aşk hikayesi.

Aşkın, kırmızı çizgilerle ayrıştırılamayacağı, canan'ın can'ın önüne geçtiği ve pek tabii ki hazin sonlu bir eser.

Duygusal derinliğiyle yıllara meydan okuyacak filmlerden.

İzleyin. (Duygusal yatırım tavsiyesidir.)

"Bilirim, herkes payına düşeni yaşar

Ve her yeni günde değişir hep bi'şeyler.

Sen de kendi payından bir hatıra seç ne olur!

o ben olayım. beni unutma!"

Ses oktavında sarsıntılara, ses türünün bas veya kontraltoya evrilmesine sebep olarak; kişinin kendini kavratabilme, dominant vaziyet alma, özgüven eksikliğini kamufle etme, içindeki öfkeyi kusma, zeytinyağı gibi yüzeye çıkma -tahammülü en imkansız olan bence- gibi parametreleri sıralamak pek muhtemel. Kanaatimce, çenesi beyninden çok çalışanlar tarafından sergilenen negatif hareketlerden biri. Zira söylenecek sözü olan, böyle nezaketten yoksun bir üslûpla , sözünü değerinden etmez.

Ama...

Pek tabii ki ses her daim aynı tonda, aynı renkte olmayabilir. İnsanoğlu kusursuz değildir nihayetinde. Kişilikte bir erozyon, yerleşik hayata geçmiş bir huy vasfına bürünmedikçe, zaman zaman ama sadece zaman zaman ruhun gaz halden sıvı hale geçmiş kadar sıkıştırıldığı hissedildiği anlarda, ruhun serbest bırakılması adına volümde kabul edilebilir sapmalar olabilir. Evet evet... Bazen raydan çıkmak iyi gelebilir.