Türkiye'nin memur portalı

üzücü haber. la zaten stres, kötü yaşam koşulu bir de üstüne solak olmak. kader ne diyelim, orta aslanlar keyifli keyifli yatarken, bize tedirgin bir geyiklik düşmüş..

evvet dostlar yavaştan küçük bir kırılma noktasına gelen tatlı, minik diziciğimiz. evet kanuni devri çok anlatılır, övülür lakin büyük tarihçilerimizin belirttiği üzre aşağıya doğru ivme onun döneminde başlamıştır. zira küçük, tatlı dizimiz de 7. bölümünde gerileme dönemine doğru geçiş yapmıştır. necip'in başına gelen olay da, ceyda'nın havlulu kapı açması da çok zorlama kaçmıştır. hiç gerek yoktu bu gibi durumlara. çiğne çiğne tadı kaçan bir sakız yerine, emdikçe azalan ve çikolatası ağza gelen bir bonibon gibi olmalı iyi bir dizi.

bir anımı hatrıma getiren denk gelmedir. bir gün x çarşısında bizim manav osman dayı'nın dükkanında domates seçiyorum. yanımda da bir teyze biber seçiyor. derken teyze'nin yanında orta yaşa yakın bir kadın elinde kocaman telefonunu karıştırırken dikkatimi çekti.( tabii mübarek x markanın ekranı dana gibi biliyorsunuz.) neyse gözlerimi o yana mıhlar mıhlamaz hanım ablamızın, memurlar net sözlükte bir işlem yaptığını farkettim. tabii fanatik, radikal ve bağnaz bir sözlükçü olarak hemen elimdeki domatesleri bırakıp ablaya doğru yanaşıverdim dostlar. ve o anda bünyemde ani bir şoklanma meydana geldi. ekranın sağ üst köşesinde yazan o yazıyı görmemle kendimden geçtim: "hoşgeldiniz, idal* tercihler, oturumu kapat." anlık bir hezeyanla sayın idale doğru elimi uzattım ve belli belirsiz omzuna dokunurken ağzımdan şaşkınlık dolu bir ifadeyle " aa, sayın idaalll! sözleri çıktı." tabi bu halimden irkilen (belli ki sayın idalin bir yakını) teyze beni sapık zannetti ve üzerime saldırdı. beni oracıkta rezil edip tartakladı. ve ben korkumdan arkama bile bakmadan oradan uzaklaştım.

eve döndüğümde olayın muhasebesini yaparken o eşsiz gerçeğin farkına varmıştım: