Türkiye'nin memur portalı

yaşamımızın insan içinde geçmiş ilk senelerinden sonra, artık olması mümkün olmayan sessizliktir. zira bundan sonrası hep önyargı, hep içimize kazınmış dogmatik inançların yaşanması olarak geçecektir. ne acı..

en önemli örneklerinden birisi titan'ın urbino of venüs isimli eseridir. sanatta kullanılan bir terimdir.

ah idâââl ah, hiç aklımızda yokken aklımıza neler sokuyorsun. (üzgün yüz)

alenen terbiyesizlik yapan yazarlardır. çogg ayıp ediyorlardır. o en basit başlıklarda bile ortaya bakınız sipesyalleri sunan bilge yazarlara benzemezler. her başlığa, her yazara müdahale "etmemek" gibi saçpa sapan huyları vardır. "huylu" durlar. bu yüzden çok can sıkarlar.

bayılıyorum bağzı yazarların bakınızlarına, her şeye maydanoz olmalarına, huysuzluklarına. şaka maka değil gerçekten komik yahu.

kanımca geniş anlamda ve ciddi olarak sorulduğunda insanlık adına üzerinde durulması gereken en önemli sorudur.

elimizdeki somut bilgi birikimiyle ne yapmalıyız dostlar? en azından daha dürüstçe sorarsak neyi denemeliyiz?

tabi dostlar bu soru ilk etapta, canı sıkılmış şımarık bir kızın ağzını gerdirerek "yeaaa bunaldım ayberkcanla bişiler mi yapsak; ne yapsak ki" gibi kısa zamanlı bir etkinlik sorusunu çağrıştırsa da bu niyetle sorulmuyor.

kendimize ve dünyaya dair elimizdeki bilimsel ve somut verileri göz önüne aldığımızda enerjimizi neye vermemiz gerekir? hangi eylemler denemeye değerdir?

ek olarak bu soruyu soran içgüdünün aslında yaşama enerjisi kalmayan birine ait olduğu iddiası da ciddi ve üzerinde durulması gereken bir fikirdir. belki de kişi gerçekten sorular sormaya başladığında

kendi doğasından kopmaya başlıyor ve eylemsizliğini meşrulaştırıyordur. kim bilir?

yine de her şeye rağmen gözümde cazibesini yitirmeyen bir girişimdir bu.