Mutsuz olma sebebidir, sonuç olarak yaşadığın hayattan zevk alamaz hale gelirsin. Olayları, insanları ve hatta eşyaları bile sürekli sorgular hale gelirsin. Bir yerde isyan edersin ama, size yapılmış olan, en büyük emrivakiyi yani hayatı yaşamak zorunda olduğunu bilir ve ona göre yaşarsın.

Ben de bu an'a ait hissetmiyorum kendimi. Tek bir zaman olgusu olmamalı. Aslında dünya zamanı değil demek istediğim. Bütünsel bir yaklaşım. Yani illa bir zamanda olacaksam tümünde olmalıyım, Tüm evrenin zaman anlayışında yer bulmalıyım. neyse gece gece beyin yakmasam iyi olacak.(gülümseme)

Dünyadaki değer, paha anlamsız ama bir o kadar da mecburi. Madem Yaşamak zorundayız, o zaman hakkını verip tadını çıkartmalı.

Isaac Asimov'a göre önlenebilir bir durum. Asimov, "yapay zekanın algoritmalarına belli kanunlar yüklenirse tehdit ortadan kalkabilir", der.

Bu kurallardan bir tanesi, " Hiç bir robot insana zarar veremez, eylemsiz kalarak da insanın zarar görmesine müsade edemez." şeklindedir.

Tabi bu kanunların ne gibi sonuçlar doğuracağı tartışılır. Neden-sonuç ilişkisi içinde düşünüldüğünde bana kalırsa da önlenebilir. Aslında böyle düşünmek istiyorum, diyelim.

Tutmamak olarak prensip edindiğim durumdur.

"Bunun gibi mi?" dediğim başlıktır.(gülümseme)

Her iki taraf da saygılı olmalıdır bence. Ayrıca Sık karşılaşılan bir durum değildir, istisnalar olabilir. Lâkin başkasının inançsızlığına hakaret etmeyi özgürlük sanmak, daha çok karşılaşılan bir durumdur.