Son zamanlarda doğruluğundan emin olmaya başladığım söz. Dikkat edin: kim şereften, doğruluktan, haysiyetten ( bu özellikleri örneklerle çoğaltabiliriz ), bahsediyorsa bir yerden patlak veriyor. Bu durumla daha çok siyasi yüzlerde karşılaşıyoruz.

Tabiiki doğru bilinen, kendince yorumlanan konularda kimseye bir şey dediğimiz yok. Yalnız ağızda pelesenk etmenin de bir manası yok. Bir kere söyledin mi, tamam bitti gitti! Sürekli bir konu etrafında döndüğünde, açık vermek kaçınılmaz olur.

Sen Neysen osun.

Bir klibi izlerken keşke sonra "mariah carey" çalsa deyip, klipten sonra "mariah carey - hero" klibinin çıkmasıdır. Keşke başka bir şey dileseymişimdir.

Hayranı olduğun kişinin aslında, hayran olduğun özellikleri taşımadığı gerçeğini ögrendiğin, anladığın an, durum.

"Akşam dışarı çıkacağını, eşine bilgilendiren kadın" olarak değiştirmek istediğim konu başlığıdır. Erkek de öyle yapmıyor mu zaten. Sadece önceden yapılan bir plan varsa güme gitmesin, hatırlatılsın, diye belirtilmek isteniyordur.(gülümseme)

Her insanı sıradan zannetmektir. Oysa ki her insan özeldir. Yaşanmışlığıyla, tecrübesiyle, yalanıyla, doğruluğuyla, güzelliğiyle, bıkmışlığıyla, eksikliğiyle, muhtaçlığıyla... Her insan başkadır. Onu bizim gözümüzde, en önemli yapan ise, sizin o kişiye nasıl bir anlam yüklediğinizdir.

Karşındaki kişinin ilk önce dışını görürsün evet, ama ona fırsat verip içindeki can'ı gördüğün zaman, duvarların nasıl ortadan kalktığına şahit olursun.