Türkiye'nin memur portalı

bir gün o hayallerde takılıp kalacak ve hiç çıkamayacağım kafayı sıyıracağım dediğim konudur.

gerçi bir an düşündümde acaba teslim olup deli numarasımı yapsam. bütün hayallerimi gerçekmiş gibi yaşayayım ve çevremdekilere böyle aksettireyim. bir süre sonra kişi de inanmaya başlar heralde. filmlerde böyle görmüştüm. ve sonra gelsin sonsuz mutluluk. fena fikir değil ha.

başka çareniz yok dediğim konudur.

yaşamınız sonlandığında sizi daha iyi bir hayat mı bekliyor ki yaşamınızı sorguluyorsunuz. gönderilirken bize sorulmadı giderken de sorulmayacak. tek yol var kurallara uymak ve beklemek. kurallarda şunu söylüyor doğru yaşamak ve doğru ölmek. burada iki şey yapmak zorundayız gibi görünüyor: doğru yaşamak ve doğru ölmek. ancak nasıl yaşarsanız öyle ölürsünüz deniyor yani bize düşen doğru yaşamak gerisini bize sormadan can veren Yaradan halledecek zaten.

benimle tek kelime etse yeter dediğimiz insanlar hep olmuştur işte onlarla konuşabilmek adına ilk adımı atarız ve iş sonunda saçmalamaya kadar gider böylece konu başlığı meydana gelmiş olur.

sanırım bunu önlemenin tek yolu kalbinizi söküp atmanız ya da iradeli davranıp konuşmazsınız bu seferde içiniz erir biter gider.

yani aşağıya tükürseniz sakal yukarıya tükürseniz bıyık.

her harfinde kendimi bulduğum konudur. yazara çokça teşekkürlerimi iletirim.

bütün entryleri okudum ben hangisiyim acaba dedim ama cevap veremedim. hepsi de olabilirim ya da sadece biriyim ama bende bilmiyorum.

sanırım zaten cevap ne olursa olsun bir yazarın dediği gibi ömrümün sonuna kadar susacak ve vakti geldiğinde yine sessizce gideceğim. sanırım kendimi bunu söyleyen yazarın entry sine daha yakın hissettim.

kısacası, özetle gibi anlamlara gelen arapça kökenli bir sözcüktür.

doğrusu da "velhasılıkelam"mış. şimdiye kadar hep yanlış yazmışım.