Türkiye'nin memur portalı

kendi adımızı en yakın arkadaşımızdan duymak kadar doğal bir şey yoktur diye düşündüğüm konu.

arkadaşım ismim dışında bana hasan diye hitap etse şaşırırım heralde. ayrıca arkadaşların birbirine kanka, pampa gibi kelimeleri kullanmaları zaten çok garip bana göre ve bu tarz söylemleri genelde lise gençleri arasında geçerlidir, belli bir dönemden sonra çokta şık durmuyor.en doğalı en güzeli ismimle hitap etmesidir.

Allah'ın varlığına inanmayan, kendi akılları ile yorum yapmayı tercih eden, öldükten sonra yokolup, toprak olacaklarına inanan kişilere denir.

bizim ingilizce öğretmenimiz dine inanmadığını resmen söylemiştir, kendince diğer kutsal kitapların hepsini de okuduğunu ve kendine uyan bir şey bulmadığı için kabul etmediğini söylemişti. bu da gösteriyor ki insanlar sadece kendi akıllarıyla birşeyleri çözmeye çalışırlarsa maalesef yanılıyorlar. umarım geç kalmadan gerçekleri görürler.

ilk okuduğumda farklı bir anlamda düşündüğüm ve yazar tarafından yazılan enryi görünce, kendi kendime tebessüm etmeme sebep olan konu.

Konuya gelirsek, sıcakların artması ile insanların terlemesi olayı. ne kadar önlem alırsak alalım terlemenin önüne maalesef geçilmiyor ve genelde kilolu insanlarda daha fazla görülüyor. sadece koku olayı için önlem almaya çalışabiliriz, yaz aylarında daha fazla düş alarak, günlük kıyafet değiştirerek, koltuk deodorantları kullanarak biraz da olsun, çevreyi rahatsız etmemiş oluruz.

çocukluk döneminde öğretmenim sayesinde kazandığım büyük mutluluk. sınıfımızda bir tane kütüphanemiz vardı, oradam sürekli kitap alır okurduk, bu yüzden öğretmenime milyonlarca teşekkür etsem azdır. herşey küçükken başlıyor, bazı şeylerin sonradan kazanılması zor maalesef. ama bir tadına varabilseler kitap okumayanlar asla vazgeçemezler ve niye bu kadar geç kaldık diye hayıflanırlar.

genelde nişan, düğün gibi merasimlerde misafire sunulan yiyecekti. merasim bitse de artık bisküvi ile lokum gelse diye sabırsızlanılırdı. iki bisküvinin arasına lokumu güzelce yerleştirirdik, tabi ki bu esnada lokumun şekeri üstümüzü başımızı beyaza boyardı, bu zorluklara rağmen sonunda lokum yassılaştırılır ve bir güzel yerdik. bir tane yetmez, ikinciye üçüncüye gözümüz düşerdi.