Türkiye'nin memur portalı

afganistanda yaşayan, kaderin onlara oynadığı oyunlar sayesinde bir araya gelen ve birbirlerine destek olmayı öğrenen ve hayatla mücadelelerini anlatan roman. kitabın en etkiyeci bölümlerinden birini Leyla'nın doğum anı ve Meryem'in ölümüydü.(nasıl öldüğünü yazmak istemedim, belki okumayanlar vardır)

kendisini sözlüğe kaptırmış, gözün o an için hiçbir şeyi görmeyen yazarın bir anda sağ üst köşedeki mesaj bölümünde bir rakam görmesi ile yaşanan öfkedir, bakılıp bakılmamakta karar verilmez. tam da güzel güzel yazarken, şimdi o kişiye kim cevap verecek, hadi verdik devamı da gelirse ne olacak diye kırk sorudan sonra ya yazmaktan ya da mesajı görmezden gelinecek durumdur.

günlük hayatımızda çok da fazla rastlanan ve yapılan bir hareket değildir, lise yıllarında kalmış, unutulmuş bir harekettir. işyerinde o kadar kağıdı niye buruşturur ki insan, müşterilere mektup yazılmaz, ne yazılmaz ki, dur olmadı bir daha yazayım diye buruşturup bir de kağıdı basket atar gibi çöpe atmaya çalışmak, yazarken gözümde canlandırdım da çok komik oluyor, işyerinin ciddiyeti uçup gitti. üstelik birde çöp kutularının kapakları olduğunu düşününce daha da zorlaşan bir durumdur.

diğer sözlüklerden alıntı olarak değerlendirilse bile, zamanla bazı sözlerin hayatımıza girmesi, güncel konular ile ilgili başlıklar açılması gibi sebeplerle aynı başlıkların açılması durumunda, bazı yazarların farklı yerlerden alındığını düşünmesi olayı.

kitaba dokunarak ve yapraklarını çevirirken çıkan sesin yerini tutamayacağını düşündüğüm, her şeyin kolayı varken neden kitapla uğraşayım, bir tuşla kitap sayfaları karşımda diye düşünen kişilerin tercihi olarak gördüğüm sistem.