Türkiye'nin memur portalı

her evde olması gerekirken, neden alışveriş merkezlerinde var acaba diye düşündüren koltuk.

söyleyecek, yapacak bir kelime ya da çıkar yol bulunmadığından mecbur olarak söylenen söz.

faydasından ziyade kaşıntı yapmasıyla tanıdığım ve çocukken ellerimi ısıran ve harıl harıl kaşımama sebep olan şifalı bitki. beni uyuz yapmaktan başka şifası olmadı ama neyse.

benim sahip olmak istediğim ama idal editörden tırstığım için çok fazla dile getirmediğim, uzaktan melül melül bakmak zorunda kaldığım noktalar. bir kerecik kullandım ama bir daha cesaret edemedim. ne olur ne olmaz, ters tarafına falan denk gelir.

not:

editörüm seviliyorsunuz.

evdeki sıkıntıları işyerine taşıyan ve ailesi hakkında sürekli şikayet eden kişilerin davranışıdır.

artık işe ev götüren vatandaşın iş arkadaşlarına anlatımları şöyle olur gibi geliyor..

- akşam eve aç bitap bir şekilde gittim, önüme lapa olmuş pirinç pilavı geldi. hanım o sırada evlilik programını izliyormuş da, ayarını tutturamamış.

ya da

- yorgun argın eve gittim, bir de ne göreyim bizim oğlan kavga etmiş. kafa göz kırık. hadiii işin yoksa bir de komşu çocuğu dövmeye git. yorgunun arkadaş niye kimse beni anlamıyor..

diye bu muhabbet uzar da uzar.

işe ev götürmek iyi fikir değil, problemleri, şikayetleri kapının arkasına bırakalım. nasıl olsa evde bizi yine karşılayacak.

konunun açılış maksadı farklı ama bende farklı açıdan irdeledim olayı. (tebessüm)