Türkiye'nin memur portalı

@muhabbetrainbow4488

Ailemin durumu kötü olmadigi halde askerdeyken cok parasiz kaldım kimi yoklukdan parasiz kalir kimiside varlikdada parasiz kalir. Annem babam ayriydi annemle birlikde dedemlerde yasadik yetistik dedem her ay paramı gönderirdi fakat babam alkole duskun hasta calisamayan biriydi bir sekilde elimdeki parayı ona kızgınn olsamda vicdanimdan ona gönderirdim sadece bir sigara parasi birakirdim kendime.onbaşı maaşımıda askerdeki parasi hic gelmeyen gariban askerlere devretmistim o sebeple yerdende izmarit alıp icmisligim cok oldu dedem varlikliydi ama annemi ezmemek icin 1 günde biten parayı acıklayamam diye arayıp isteyemezdim birgün babam ankarada nizamiyeye ziyaretime gelmisti kendisiylede kizginligimdan gorusmuyordum ama her ay dedemden gelen parayi ona yollardim yine ayligimin geldigi gün bi sefer dedigim gibi babam nizamiyeye ziyaretime gelmis görmek istemedim belki hasta diye belkide kizginim diye 26 sene sonra hala bilmiyorum sebebini ama komutanim zoruyla gorusmek zorunda kaldimihtiyacimin borcumun cok biriktigi bir aydı gorusmede babam oarasi olmadigini otobuse binecek parasi dahi kalmadigini soyledi peki dedim nasil doneceksin bir altın dupont cakmagim kaldi birde saatim geriye dedi onlari satip donecegim dedi hali hic iyi degildi kotü hastaydı dedimki.kendisine sana paramı veririm zatende verecektim ama şart kostum o saati ve cakmagi bana vereceksin dedim nizamiyede masada kimse gormesi utanmasin diye masanin altindannparayi ona uzattim verdim karsiligindada cakmak ve saati aldim agladi utandi vedalastim ve gozlerim dolmustu kosarak ciktim oradan arkama bakmadan kostum ve ayrildim elimde altın cakmak ve saatle 5 kurussuz kaldım yine sigarsiz bazende gorev nedeniyle ac kaliyordum kantinden birsey alamiyordum 1 hafta sonrasida ölum.haberi geldi. Son gorusum nizamiyede oldu birgun bir albay atandı geldi ankara soguk gece asker acıkıyor diye gece 12 de corba cikarilmasini emretti ac kaldigim gunlerde o ekstra corba ödul gibi gelmisti belkide o albay benim gibiler icin gelmisti bilmiyorum bu corbayi gorunce bu aklima geldi. Istesem dedem yollardı imkan vardı beni yetistirdi buguttu Allahbrazı olsun bu varlikdaki yokluk tamamiyle benimle ilgiliydi hic bir zaman istemeyi bilemedim dilim hic donmedi hep fedakirlik etmek zorunda kaldim. 26 sene hic babaminda mezarina gitmedim simdi zaten uzaklardayım okadar zor parasiz donemlerde yasadim hala o saati ve cakmagi saklarim ne o paraya cevirebilirim ne parasiyla bogazimdan birsey gecirebilirim. Dedemde yakin zamanda vefat etti ve cenzaseine gidemedim zor durumdayim param yok diyemedim baska sebepler sundum aileme . Sonrasinda ilk firsatta mezarini ziyarete gidebildim bir muddetdir sebebini bilmeden cakmak ve saatin varligi bende bir huzursusluk hali yaratti ikisinide sattım aldigim parayla da bir corbaciya girdim mahalledeki tüm fakir fukarayi topladim bir gece vakti hepsine harcadım. Simdi bunu niye anlattim bilmiyorum ama sunu biliyorum bu corbacinin amaci corba satmak degil kesinlikle.

@muhammedselim9829

öğrenciyken, 2008 de ramazan ayında, SAKARYA ÇARK CADDESİNDE, girip de fiyatları görür görmez çıktığımız o cafe çıkışı bize muthiş kibar davranan, geri döndüren ve masayı donattıran o ABİ, hayatımın dersini vermişti

Ah be ABİm okadar çok isterdimki şuan ismini bilmeyi....

Çatı malzemesi üretimi yapıyordu. 18 yıl oldu hala duygulanırım

@OsmanCelik-h7q

Sene 2016 diyarbekirde okuyoruz üniversite son çok sükür maddi durumum kötü değildi arkadaşlarla eve çıktık bir gün eve geldik dolapta yiyecek hiçbir şey yok alttaki markete indik bir ekmek alacak paramız vardı aldık eve geldik dedi dolapta biraz peynirle birlikte yedik yarın saat 40 dakika sonra kapı çalındı kapının önünde yaşlı bir teyze elinde ekmek ve yiyeceklerle bize verdi dedi siz ogrencisiniz alın sonradan öğrendik ki marketçinin karısıimis Allah sizin gibileri coğaltsin berzan dayı sevin. Teyze

@ahmetdemir9718

4 yıllık üniversite hayatım boyunca hem çalıştım hem okudum. Garsonluk ve organizasyon şirketinde ekstracı olarak hemen hemen her işi yaptım. Çok yoruldum çok yıprandım ama üniversite hayatım boyunca ailemden 1 kuruş almamama rağmen hiç parasız kalmadım. Bu duruma şükür edilir mi bilmem. Aradan 20 yıl geçti . Geçenlerde marketten alış veriş yaparken hallerinden anladığım 4 tane kız öğrencinin akşam yemek hiç hazır konserve tarzı bir şeyler almaya çalıştıklarını gördüm. Ben de açıkçası ton balığı alıyordum, kızların da ucuz ürünlerden seçmeye çalıştıklarını görünce çok üzüldüm çok duygulandım. Kendilerinden özür dileyerek ben de bir kız ağabeyi olarak yemek ısmarlamak istediğimi söyledim, ilk önce kabul etmedilerse de kendi öğrencilik yıllarımı kısaca anlatakarak ve güvenlerini sağlayarak isteğimi kabul ettiler. Hemen yakındaki bir kebap restorantına gittik , yemeğimizi yedik, tatlımızı yedik çayımız içtik. Kızlar da ben de çok mutlu olduk. Aslında kızlarla vedalaşırken numaramı bırakıp artık bir ağabeylerinin olduğunu ve maddi-manevi yanlarında olabileceğimi söylemek isterdim ama yanlış anlaşılırım endişesiyle yapamadım.

@asc8538

Üniv.de okurken İstanbul'dan Kütahya'ya gitmek üzere otogarda otobüsün kalkış saatini beklerken bir aile ile tanıştım.. cocuklarını askere yolcu etmek için gelmişler.. onlarla muhabbet ederken çocukta geldi.. üniv mezunu asteğmen olarak kütahya'ya gidiyormuş.. yanındada kız arkadaşı vardı.. Kütahya'da o zamanlar esnaf güne geç başlardı hele pazar günü ise saat 10'dan önce açık dükkan sayılı bulurdun.. neyse ben onlara kabul ederlerse inince gün başlayana kadar bende kalmalarını teklif ettim.. çünkü havada soğuktu dışarda vakit geçiremezlerdi.. Kütahyaya vardık ve ben çocukla kız arkadaşını misafir ettim.. sabah 6-7 gibi varmıştık öğlene kadar uyudular.. öğlende kahvaltı hazırladım kahvaltı yaptık.. çarşıda biraz gezdirdim ve artık teslim olma vakti gelmeden traşını olması icin ordaki berberime götürdüm.. birligine teslim ettikten sonra kız arkadaşını da otogardan geri yolcu ettim.. 28 gün mü ne kalmıştı ve o sürede kız arkadaşı her hafta sonu geldi aldım askeriyeye götürdüm sonra geri yolcu ettim falan.. usta birliği Diyarbakır dı sanırım gideceği zaman Kütahyadan ailesi de gelmiş ve hepsi birlikte gitmeden beni ziyarete gelmişlerdi eve.. sigara içtiğimi bildiği icin 2 paket captanblack ince puro getirmişlerdi çam sakızı çoban armağanı teşekkür mahiyetinde.. ziyaretleri beni mutlu etmişti.. insan yaptığına karşılık beklemez ama gene de hatırlanmış olmak güzeldi.. velhasılı kelam bu hikayenin üzerinden nerden baksanız 19-20 sene geçmiş ve benim için hala taze.. çünkü önüme bir fırsat çıkmıştı ve ben küçükte olsa bir iyilik yapma fırsatı bulmuştum ve bu benim için unutulmaz bir anı olarak kaldı.. gene bir ramazan ayında gene aynı evde ev arkadaşlarımla cebimizde kuruş yok iftara ne yapacagız diye kara kara düşünürken artık iftara son bir saat kala kapı çalmıştı ve mahalledeki teyzelerden biri elinde bir tepsi ile gelmişti ve içinde 3 küçük tencere çorba, yemek, pilav getirmişti.. bu hikayede aslında Allahü Teala'nın halis niyetli kullarına gene bir halis niyetli kulunu vesile ederek bir ikramıydı.. o yemeklerin gelmesi bir tesadüf yada alelade birşey değildi Allah'ın lutfuydu.. bu iki yaşanmış anımı bir ömür unutmam.. birisinde bir iyiliğe vesile olmanın verdiği haz, digerinde Allah rızası için yapılan birşeyde Cenab-ı Hakkın lütfu ile birisinin iyiliğini görmek.. Hamdüssenalar olsun..