Türkiye'nin memur portalı

@57.Alay_SeeYouLater

10-11 yaşlarındayım ailem pazarcı bi ramazan ayı oruçluyum çocukluk ya aile öyle büyütmüş aşılamış hava soğuk soba yakmayı cesaret edemedim girdim yorganın altına iftar vakti geldi üst kata dayımın evine gideyim dedim yengeme dedim ki yenge yemek var mı iftar açayım 2 gün önceki yemekler var yersen ye dedi olur dedim çünkü açım çocuğum açlıktan üşüyorum yemeğe baktım ekşimiş ekmek kupkuru su içtim kalktım alt kata eve geldim sonra yorgan altında uyuya kalmışım saat 21.00 olmuş bizimkiler gelmiş annem bakmış halsizim suratım bembeyaz ateşim var hemen bez koydu alnıma dudaklarım kupkuru iç ateşim var üşütmüşüm hastaneye gittik doktor bakmış demiş bu çocuk kaç gündür yemek yemiyor çok aç vücudu dirençsiz düşmüş demiş babam koşarak et döner alıp gelmiş ayranda var gözümün içi güldü bir anda iyileştim yengemle dayım boşandı ve yengem kanser olmuş 16 yaşına geldim yengem beni görmek istemiş helallik istemek için gittim ve giderken ona o gün yediğim et dönerden alıp götürdüm ağlayarak bana hakkını helal et sana 1 tabak yemek verip doyuramadım dedi o günü ölsem unutmam yengem öldü mezarında annem ölmüş ggibi ağladım hiç bir zaman beni sevmedi ama olsun hakkım helal olsun yenge mekanın cennet olsun.

@Akbeyli

Ankara ticaret lisesinde okuyordum ankaralilar bilir okulun arka tarafı itfaiye meydanı denilen eski eşyaların satıldığı biryer evim okula oldukça uzaktı durumumuz çok yoktu bir kız arkadaşım oldu birlikte otobüsle gidip gelmem icap ediyordu ama malum benim otobüs param yoktu dışı altın görünümlü fakat özünde çok dandik bir saatim vardı girdim itfaiye meydanına saati satmaya verdim incelemeye başladı saatçi o sıra bi amca geldi bir tomar para verdi alamam dedim olmaz dedi saatimi elime koydu parayı zorla cebime o gün eve yürüyerek geldim ağlamamı durduramadım binemedim bak yine başladı gözlerim yaşım 44 oldu

@Akbeyli

Ankara ticaret lisesinde okuyordum ankaralilar bilir okulun arka tarafı itfaiye meydanı denilen eski eşyaların satıldığı biryer evim okula oldukça uzaktı durumumuz çok yoktu bir kız arkadaşım oldu birlikte otobüsle gidip gelmem icap ediyordu ama malum benim otobüs param yoktu dışı altın görünümlü fakat özünde çok dandik bir saatim vardı girdim itfaiye meydanına saati satmaya verdim incelemeye başladı saatçi o sıra bi amca geldi bir tomar para verdi alamam dedim olmaz dedi saatimi elime koydu parayı zorla cebime o gün eve yürüyerek geldim ağlamamı durduramadım binemedim bak yine başladı gözlerim yaşım 44 oldu

@muhabbetrainbow4488

Ailemin durumu kötü olmadigi halde askerdeyken cok parasiz kaldım kimi yoklukdan parasiz kalir kimiside varlikdada parasiz kalir. Annem babam ayriydi annemle birlikde dedemlerde yasadik yetistik dedem her ay paramı gönderirdi fakat babam alkole duskun hasta calisamayan biriydi bir sekilde elimdeki parayı ona kızgınn olsamda vicdanimdan ona gönderirdim sadece bir sigara parasi birakirdim kendime.onbaşı maaşımıda askerdeki parasi hic gelmeyen gariban askerlere devretmistim o sebeple yerdende izmarit alıp icmisligim cok oldu dedem varlikliydi ama annemi ezmemek icin 1 günde biten parayı acıklayamam diye arayıp isteyemezdim birgün babam ankarada nizamiyeye ziyaretime gelmisti kendisiylede kizginligimdan gorusmuyordum ama her ay dedemden gelen parayi ona yollardim yine ayligimin geldigi gün bi sefer dedigim gibi babam nizamiyeye ziyaretime gelmis görmek istemedim belki hasta diye belkide kizginim diye 26 sene sonra hala bilmiyorum sebebini ama komutanim zoruyla gorusmek zorunda kaldimihtiyacimin borcumun cok biriktigi bir aydı gorusmede babam oarasi olmadigini otobuse binecek parasi dahi kalmadigini soyledi peki dedim nasil doneceksin bir altın dupont cakmagim kaldi birde saatim geriye dedi onlari satip donecegim dedi hali hic iyi degildi kotü hastaydı dedimki.kendisine sana paramı veririm zatende verecektim ama şart kostum o saati ve cakmagi bana vereceksin dedim nizamiyede masada kimse gormesi utanmasin diye masanin altindannparayi ona uzattim verdim karsiligindada cakmak ve saati aldim agladi utandi vedalastim ve gozlerim dolmustu kosarak ciktim oradan arkama bakmadan kostum ve ayrildim elimde altın cakmak ve saatle 5 kurussuz kaldım yine sigarsiz bazende gorev nedeniyle ac kaliyordum kantinden birsey alamiyordum 1 hafta sonrasida ölum.haberi geldi. Son gorusum nizamiyede oldu birgun bir albay atandı geldi ankara soguk gece asker acıkıyor diye gece 12 de corba cikarilmasini emretti ac kaldigim gunlerde o ekstra corba ödul gibi gelmisti belkide o albay benim gibiler icin gelmisti bilmiyorum bu corbayi gorunce bu aklima geldi. Istesem dedem yollardı imkan vardı beni yetistirdi buguttu Allahbrazı olsun bu varlikdaki yokluk tamamiyle benimle ilgiliydi hic bir zaman istemeyi bilemedim dilim hic donmedi hep fedakirlik etmek zorunda kaldim. 26 sene hic babaminda mezarina gitmedim simdi zaten uzaklardayım okadar zor parasiz donemlerde yasadim hala o saati ve cakmagi saklarim ne o paraya cevirebilirim ne parasiyla bogazimdan birsey gecirebilirim. Dedemde yakin zamanda vefat etti ve cenzaseine gidemedim zor durumdayim param yok diyemedim baska sebepler sundum aileme . Sonrasinda ilk firsatta mezarini ziyarete gidebildim bir muddetdir sebebini bilmeden cakmak ve saatin varligi bende bir huzursusluk hali yaratti ikisinide sattım aldigim parayla da bir corbaciya girdim mahalledeki tüm fakir fukarayi topladim bir gece vakti hepsine harcadım. Simdi bunu niye anlattim bilmiyorum ama sunu biliyorum bu corbacinin amaci corba satmak degil kesinlikle.

@muhammedselim9829

öğrenciyken, 2008 de ramazan ayında, SAKARYA ÇARK CADDESİNDE, girip de fiyatları görür görmez çıktığımız o cafe çıkışı bize muthiş kibar davranan, geri döndüren ve masayı donattıran o ABİ, hayatımın dersini vermişti

Ah be ABİm okadar çok isterdimki şuan ismini bilmeyi....

Çatı malzemesi üretimi yapıyordu. 18 yıl oldu hala duygulanırım