Türkiye'nin memur portalı

hiç değişmedi mesai saatim ama değişmiş olsa zor adapte olurdum. normal olana alışmak da bir süreç gerektirecek bu haliyle.

sonra o çizdiğin yerleri yazmak. sonra zaman zaman dönüp bakmak. zihni diri tutan bir davranış şekli.

bazen hiç çekilmiyor. insan bir ses bir varlık hissi aramıyor değil. ama bazen de, o yoğun stresli saatler sonrası oh be diyebileceğim kendime ait bir köşe. sabah istediğin saatte uyanıp istediğin gibi kahvaltı hazırlama özgürlüğü. gerçi telefon ekranına bakarak kahvaltı yapmanın bir cazibesi olduğunu söyleyemem.

insanların farkında olsun olmasın bence yenik düştüğü olgun bilinmezlik. bu süreçte bilinmez, sonu gelmez diye düşündüğümüz çoğu şey, bizi psikolojik olarak oradan oraya salladı. akıl sağlığı yerinde olan neredeyse "yok" gibi.

murat menteş "dublorün dilemması" adlı eserinde, bu kelimeye farklı bir açıklık getirmiştir.