Türkiye'nin memur portalı

nereden aklıma gelmiyorum ama öğrenciliğimizin son zamanlarında tarihi bir yapının lokantaya dönüşmüş haliydi bizim için geçmişte. insanlar neden onca zamanlık bir eseri bir ticarethaneye dönüştürür bugün olanlarla daha iyi idrak ediyorum. 1485 yılına ait bir eserin içinde yemek kahve içtiğimi anımsıyorum evet.

hayvanat bahçesinde gördüğüm değildir diye düşünüyorum ama ansızın bir kara böcek görmek yerine akrep görmek... evlerden ırak.

Bir kadın olarak adım atmaktan korkar hale geldik. Can yakanın toprağı olmasın. Nefes alamasın. Kimsenin buna hakkı yok, bizim de düzeleceğimiz..

böylesine bugüne kadar denk gelmediğimiz ve her yanımıza ateşler düştüğü şu zamanlarda halk ile birlikte büyük mücadele içinde olup canla başla savaşan işçiler. aramızdan ayrılanların ailelerine sabır diliyorum. ateşlere kendilerini atıp canlarını hiçe sayanlara şükranlarımı ve minnetlerimi iletiyorum. her biri tek tek alnından öpülesi, bir parça umudun vücut bulmuş hali.

karadeniz' in nemli havası yanından güzineden çıkan ateşin dumanı, ahırdan gelen koku ve eski ev kokusunun karmaşası. hepsinin ortak özelliği ise yatıştırıcı olmaları.