Türkiye'nin memur portalı

Sevgili dermes, keşke ben de senin gibi bir sebeple hüzünlenseydim. Sebep çok önemli.

10 yılı rahat aşmıştır gözyaşı dökmüyorum. Bugün yaşadığım bir durum sonucunda kimse yokken gözlerim doldu. Bu raddeye çok gelirim ama dönüşü vardır. Biraz boğazım düğümlenir kendimi toplardım. Tekrar başlardım gülmeye bir şey olmamış gibi. Bugün göz yaşlarımı tutamadım. Üstelik bir hatam da yoktu bir sebep de yoktu. Ağladım çokça. Ağla açılırsın derler. Yok bu devamı olmayan bir yol bence.

Allah mutlu eden insan, şey ne varsa artık ona rast getirsin.

Onlar hep var olsunlar dediklerimiz.

Teselya zaten üst iletide belirttim. Ama düzeltebilecek biri yok sanıyorum da yazmışım. Maalesef başlık düzeltemiyorum.

Beni en çok etkileyen yeri şu dizeleri:

"Alnına koyarken veda busemi

Yüzüme bu türlü bakmayacaktın"

Bunlar nasıl efsane sözler, insan yüreğinde hissediyor. Kim söylese yakışıyor ama ben en çok Muazzez'den dinlemeyi seviyorum.