Türkiye'nin memur portalı

2008 Eurovision şarkımızın adıydı.

Bunun haricinde aslında hepimizde bir parça olan durum. Bazılarımızın parçası daha büyük olabilir olsundur.

Minicik ama içinde her türlü eşyanın bulunduğu minimalizmin doruk noktası olduğu Japonya'da bulunan evler. Klastrofobisi olanlar için amanin dedirtir ama tasarımı da bir o kadar güzeldir.

Yine de küçücük yerler darlıyor sanki insanı. Bilemiyorum Altan.

Bunlar hep böyle gülfeşan, bıktık yeminle bıktık :p

Ben küçükken hayal meyal hatırlıyorum merakla izlerdim. Her şeyi tüm açıklığıyla anlatırlardı, cesur bir reality programdı.2000 li yıllardakileri hiç bilmiyorum ama.

İletilerde bir süredir olmayan sitenin baharatı olan üye.

Bazı anneler var, çocuğu gelir, evinizdeki tv'ye top fırlatır, çocuk duvarları boyar, bardakları tek tek kırar ama çocuğuna asla dur yapma demez. Neden diye sorarsınız. "Çocuğun gelişimine müdahale etmek istemiyorum" der.

Yani bunun misafirliğe gittiğinde koltuğun örtüsünü delen bir türüne denk gelmiştim. Ev sahibinin yüzü inanılmaz düşmüştü. İşte çocuklu misafir kabul ederken kırk kere düşünüyor sonra insanlar.

Tabii çocuğunu duyarlı, güzel yetiştiren aileler de var. Onlar baş tacı.

#3pa9 çok güzel noktalara değinen bir yazı olmuş. Elbette insanları tekrar ikna etme süreci denilen bir dönemeç var. Ama artık ikna da beklemiyor insanlar ne konulursa ona adapte oluyor büyükmüş hızla, akım mı akım, moda mı moda. O da düşündürücü. Kitlesel bir yönetim var sosyal medyadaki akımlar sayesinde.

#3paa holding olmazsa olmaz lütfen, holdingin sahipleri de hep beyaz atlı prens. Hayaller hayatlar tadındaki diziler.