Türkiye'nin memur portalı

bir, kadınların otuz yaşından sonra çökmesi kadar üzerinde konuşulan bir konu olmasa da, başlığı açılmaya değer değişik bir fenomendir.

geçiştirici, uyuşturucu, yatıştırıcı ama asla çözücü olmayan maddelerdir.

gerçek iyileşme ancak gerçek bir yüzleşmeyle mümkündür. tabii, yine söylemesi kolay ama uygulanması çok zor olan şeyler alanında geziniyoruz.

aslında her insandır diyeceğim, insanlardır.

hemen itiraz etmeyin. bazı insanlar gri havalara ve fırtınalara öyle maruz kalırlar ki, inatla bu durumlara sarılırlar. ve asla kendi ruhlarının gökkuşağının çıkmasına izin vermezler.

kişinin yapmayı denerken dahi kendisini gerçek bir canlı olarak hissettiği eylemdir.

bir şeyi alıp dağıtıp parçalamak ve kendi zevkine göre yeniden kurgulamak ve bu yaratıcılıktan haz almak.

"sorgulanmayan bir yaşam, yaşanmaya değmez." mi,

yoksa sorgulanmayan yaşam, zaten yaşanamaz mı?

yaşanır elbet, yaşanır belki ama insan gibi değil.

sanırım kendisine yönelmeyen davranışları bile kendisine alan kişilerin sendromudur. incinmek, üzülmek, yaralanmak gibi durumlarla karıştırılmamalıdır. insan, kötü bir tutum ve davranışlar karşı karşıya kaldığında üzülür elbette. bu durum çok doğaldır. ancak alınganlık, bir kendi kendini üzmeye çalışma girişimidir. veyahut kişinin yapıcı ve olumlu bir eleştiriyi esneterek, bu durumu kendisini için kötü bir hale getirmesidir. kendine kastı olanlar ve dışarıya çok kapılanlar, alınganlık meretine çok düşkün olurlar.