Türkiye'nin memur portalı

sözlüğün butikliğinden ötürü yazarlara üşüşen bir hayaldir. ah yokluk, azlık sen nelere kadirsin! yine de aynı ev olmasa da, aynı kafede aynı masada çay-kahve içmek isteyeceğim yazarlar olabilirdi. minik sözlüğümüzde yürümeyeli de uzun zaman olmuş. bacaklarımız uyuşmuş..

genellikle küçümsenen, gerçekçi olmayan bir tavırdır. ne var ki, bazen pratik olarak çok önemli bir değeri vardır: kişiyi intihar etmekten kurtarmak. evet, fantaziler çok önemli zorluk zamanlarında, (savaş ve ağır depresyon gibi..) kişiyi ayakta tutar.

bir felsefe, bir öğüt.

verilmesi çok kolay, uygulanması çok zor.

insan, zorunlu olarak geçmişini de içeren bir varlıktır. anı yaşarken de tarihseldir. lanet hegel'i de hiç sevmem ya.. neyse.

becerdiğimden değil ya, sanırım en doğrusu, doğalı, geçmişle yeniden hesaplaşarak kendi tavır ve kişiliğinde değişikliğe gidebilmeyi denemektir. kişi, o zaman doğal olarak kendi için en iyi şeyi yapabilir. belki 'carpe diem' diyebilir. amaan, ne diyor bu? bisürü laf salatası..

anlatım gücü sınırlı olan yazarlar için bir hezeyan durumudur. oysa sözcükleri güldürenler, ağlatanlar ve kanırtanlar (kendilerine daha çok rastlanmaktadır_ tiksinti hissi verenler) bu konuda hiç zorluk yaşamayacaklardır.

bariz bir şekilde dikkat çeken durgunluktur. sahi ne oldu bu sözlüğe böyle? ardı ardına açılan başlıklar, bol entriler, renkli etkileşimler nerede? nerede benim gençliğim, yaratıcılığım, şakacılığım nerede? bu eller artık bir ayyaşın elleri.. sahi cüneyt arkın'ın hangi filmiydi o?