Türkiye'nin memur portalı

böyle bir niyetim olmamakla birlikte olur da kalırsam başlıkları kullanarak cümleler yapmayı düşünürdüm. anlatmak istediğim şeyi solda yukarıdan aşağıya yazardım.

içimi(zihnimi ve duygularımı) bu aralar en fazla meşgul eden şey cehalet yüzünden bu kadar can kaybetmişken hala en çok cahillerin sesinin çıkmasına duyduğum öfkedir.

türk silahlı kuvvvetleri iç hizmet kanunu madde 112 uyarınca görevlerinden biri de deprem felaketleri sonrasında 7269 sayılı kanun hükümleri dahilinde icraatta bulunmasıdır.

türkiye'nin başat üniversitelerinde eğitimi hala kaliteli olarak verilen bilim.

türkiye cumhuriyeti kimlik kartını almakla insana vahyolunan ilim. bu ülke sınırlarında yaşayıp da siyaset mevzuunda bilirkişilik taslamayan bir yurttaş ile karşılaşma ihtimaliniz yolda yürürken bir uçağın çarpma ihtimalinden düşüktür. güzel yurdumuzda meslek mensupları hep mesleklerine gereken ehemmiyetin verilmediğini savunur. bazıları için öyledir de... ne var ki en az saygı duyulan insanlar siyaset bilimciler. boğaziçi, odtü, istanbul üniversitesi, bilkent ve en önemlisi mülkiye... insanlar bu okullara girip 5 sene boyunca bu işin bilimi üzerine ihtisas yapıyorlar. uygarlık tarihi, siyasi tarih, düşünce tarihi, kent, toplum, devlet, ekonomi, yönetim... bunlar üzerine senelerce kafa yorup bir lisans derecesi elde ediyorlar. aldıkları bu lisans derecesinin vatandaş olmakla kazanıldığından bihaber şekilde topluma karışıyorlar. anadolu irfanı ile ilk karşılaştıklarında sudan çıkmış balığa dönüyorlar. o da nesi, herkes her şeyi zaten biliyor...

ankara'da okudum. yakın çevrem ve dostlarımın tamamı bu okullardan mezun. türkiye'nin bugünlerde yaşamakta olduğu deprem felaketi sonrası birçoğu ile iletişime geçtim. bu işin ilmini, irfanını, bilgisini ve terbiyesini almış o insanların hiçbiri beylik laflar etmedi. efendice üslubu koruyarak düşüncelerini izah ettiler. şimdi dönüp bakıyorum da bu memlekette en az saygıyı ve önemi bu insanlara veriyoruz. bunu yaparken işlerini saygısız ve fütursuzca bildiğimizi zannederek yapıyoruz. üstelik bunun farkında dahi değiliz. oysa herkesin dilinde de aynı türkü, eskiler ne güzeldi değil mi... eskiden bu insanlar işlerini biz de vatandaş olarak görevimizi yapardık. o yüzden güzeldi. şimdilerde ise bir deyiş türemiş. siyaset yapmayın deniyor. iki taraf için de söyleyebilirim ki siyaset yapamıyorsunuz ki... kahvehane dedikodusundan öte söylenenlerin bir itibarı yok.

hemen her şeydir. şahsa göre değişir ve mavisi makbuldür. ayakkabıda ise kahve tonları.