 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
yıllar önce bir rus arkadaşımdan öğrendiğim oyun. hemen işin hilelerine merak sarmıştım, kız kafayı yiyecekti benim faullü hallerimden. elimden gelse okeydeki gibi taş çalacaktım. türk kafası diye bir şey var, gerçekten... bazı oyunlar bize gelmez.(gülücük)
Zweig'in keyifle okuduğum eseri. Bu kitapta onun anlatım gücüne, söz söyleme sanatına bir kez daha hayran olup ayakta alkışladım. Öyle ki Dr. B'nin hücresinde histeri krizine doğru giderkenki düşünce dalgalanmalarını okurken, olay gözlerim önünde cerayan ediyor duygusuna kapıldım. O nasıl nefes nefese krizin doruğuna tırmandıysa bende okurken nefessiz kaldığımı hissettim.
Bununla birlikte eleştirdiğim bölümler de oldu;
1.Kendisi de bir burjuva olan yazarın karakterleri ile avamdan gelen zekaları küçümsediğini hissettim. Alt tabakadan gelen yetim bir çocukken bir rahip tarafından büyütülen Mirko Czenzoviç, zekaya dayalı bir spor olan satrançta dünya şampiyonu olabiliyor ama nedense bilgi kapasitesi, okuma yazmada bir özürlü muamelesi görmüş. Ayrıca kendi menfaatini takip edebilen, maddi çıkarlarında uyanık bu insan entelektüel olarak sığ bir profile sahip olmuş.
2. Mr.B'nin şahsında burjuva göklere çıkarılmış adeta. Hitler'in Gestapo subaylarınca bir otel odasında tecrit edilerek sorguya çekilme kutsal bir çile olarak sunulmuş. Monarşi ve klisenin mallarını Hitler'den kaçırmak da yüce ve kutsanması gereken bir amaca dönüşmüş.
Gerçek işkence görenler ve halka ait değerlerin korunması yanında suni bir kahramanlık yaratılmış gibi geldi bana.
3.Mr.B'nin rastlantıyla eline geçmiş bir satranç kitabı ve işkence altında gelişen şizofreni atakları ile bir satranç gurusuna dönüşmesi biraz zorlama olmuş.
tüm eleştirilerime rağmen, zweig'in ustalığını konuşturduğu bir solukta okunan, ruhsal gel-gitlerin okunmayıp yaşandığı bir roman. tavsiye ediyorum...
pişpirik gibi şahane bir strateji oyunu varken asla tercih etmediğim vasat oyun.
Dünya şampiyonalarını ise 10 yıldır norveçli ergen magnus carlsen domine etmiştir, ışık hızıyla hamle yapıyor adam.13 mü 14 mü ne,o yaşta rus efsane gary kasparov ile berabere kalmıştı.
sanırım dokuz yaşımda babamın Rusya'dan getirdiği satranç takımıyla tanıştığım oyun. bir üst jenerasyon çok güzel oynar aralarında turnuva düzenlerlerdi. yaklaşık bir hafta süren turnuvada son ikiye kalan kişiler zamansız oynardı. o sehpadan 2 gün boyunca bozulmayan oyunun büyük bir itinayla korunmasını hatırlıyorum. bizde büyüklerimize baka baka öğrendik.
aynı adı taşıyan Stefan Zweing kitabında satrancı şöyle tanımlıyor;
"çok eski ama sonsuza kadar yeni, yapısal olarak mekanik ama sadece hayal gücüyle etkili; geometrik olarak sabit bir alanla sınırlı bileşimleri olan, sürekli gelişen ama kıraç; hiçbir yere götürmeyen bir düşünce; hiçbir hesap yağmayan matematik; eseri olmayan sanat; materyali olmayan bir mimari; ama buna rağmen kendi varlığı içinde ve özünde, tüm kitaplardan ve sanat eserlerinden daha uzun ömürlü; her ne kadar can sıkıntısını gidermesi, insanların akıllarını ve algılarını geliştirmesi için hangi tanrının onu yeryüzüne gönderdiği bilinmese de tüm uluslara ve çağlara ait tek oyun."
zemini sarı kırmızı olursa ice man i rahatlıkla yeneceğim oyundur.
çünkü piyonu hareket ettirsem ice man fatih terim'e bağlayacak, şah çeksem himmetçilerin oyunu diyecek.(gülücük)
ama oynamak isterim kendisiyle tabi ki, uzun zaman oldu satranç oynamayalı en azından pratik yapmış olurdum biraz.
aslında siteye böyle bir uygulama da eklense fena olmaz.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |