Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
küçük-orta yaş geçişlerindeki bir zamanlarda öğrendim.
öğreten ustamı ilk oyunda ve sonrasında hep yendim.
sonraları kiminle oynadıysam hep yendim.
yendim de yendim.:)
hiç yenilmedim çünkü rakiplerim hep zayıftı, bende övünülecek bir durum yok yani.
e tabi zevki kalmadı bu durumun, bıraktım oynamayı.
tavla oynamayı tercih ederim çünkü yenilme olasılığı daha fazla.
çocukluğumun ve gençliğimin oyunu. küçükken dedem ile kahvehaneye gider onun arkadaşı ahmet amca ile oynardım. dedem de çayını içip ikimizi izlerdi. şu hayatta en huzurlu olduğum an hangisi diye sorsalar ahmet amca ile satranç oynamak derim. ahmet amca vefat edince (mekanı cennet olsun) bir süre oynayacak kimsem olmadı ve sonrasında lisede epeyce oynayıp üniversitede boşladım. hala ara ara oynadığım 2 kişi var.
şimdilerde laf arasında konusu geçince çok bilmiyorum diyerek rakibe tahtada cevap veriyorum. zaten ayda yılda bir denk geliyor öylesi de. son olarak at mı fil mi ikileminde hareket kabiliyetleri sebebiyle oyun başında at oyun sonunda fil diyorum.
Şah mat yapamadığım oyun,amatör şekilde oynadım,ilk öğrendiğimde piyon taşına saşırmıştım,dedim bunun için piyon diyorlar,her yerde öne sürülen taş,zamanla hep unuttum sayılır,uzun zamandır da oynamadım,sanırım bizim kültürümüzde kendime yakın bulmuyorum ilgi duymuyorum,gerçi okeyi de tavlayı da aynı seviyede oynarım,demekki bu tur oyunlar ilgimi çekmiyor ama ustası da tam usta meraklısı da çok,oynayanları kutlarım,strateji geliştirmek ve beyni düşünerek harekete geçirmek anlamında cok iyi,zihni açma konusunda oldukça da faideli bir oyun...
al bunu oku diye burnuma dayadı.
iş bankası yayınlarından 29. baskıya ulaşmış.
ben pek beğenmedim dedi.
olabilir sen beğenmezsin ben beğenirim.
kitaplar indirimdeydi birkaç tane almıştık.
satranç,
zincire vurulmuş prometheus,
savaş sanatı
bence güzel bir kitap.
bu kadar kişi yanılıyor olamaz.
İMDB puanlamasına bile güvendiğime göre ...
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |