Türkiye'nin memur portalı

editörün sözünü dinleyen uslu sözlük yazarı entrysini açabilecek kadar kendi tabiriyle uslu olan, bu yönü ile bir bakıma yazma özgürlüğünün kısıtlanmasına yada müdahale edilmesine karşı herhangi bir tepkisi olmadığını düşündüğüm yazar türüdür.

Bu tanımı aslında yapılmak istenilen şeyler için vaktin yetmemesi, yada yapıldığında zevk alınan şeyler için çok zaman ayıramama olarak düzeltsem başlık sahibi bana kızar mı bilmem. Yaşamaktan kastı bir gün ile tanımlarsak; o gün içine yapmak istediğimiz, yapmaya mecbur olduğumuz yada yapmaya sorumlu olduğumuz meseleler için, zaman olgusunu hayatın zorluklarından dolayı verimli kullanmadığımızı düşünmektir. Ayrıca bu meseleyi sorumluluk sahibi insanların kendisine daha çok dert ettiğini düşünmekteyim.

çok ama çok mühim bir meseledir. Zira okuma alışkanlığı küçük yaştan kazandırılmadı mı yandı gitti. Çocuklara yapılması ve yaptırılması gereken en iyi etkinlik biçimidir. Çünkü her şeyin üstesinden okuma ile gelinir. Kitap okuma alışkanlığı kazandırmanın yoludur.

Niye çocuklardan gittim bilmiyorum ama masal okuyan büyüklerde var tabi. Okumanın türü olmaz deyip okuyan insan varsın masal okusun (hayal gücü de zenginleşsin) diyelim.

türkçe kelimelerin f klavyeye daha uygun olduğu ve alışılması durumunda bunun bariz bir şekilde farkedildiğini anlayan kamu otoritelerinin yeni söylemi. Umarım söylemde kalmaz. türkçeyi niye ingilizce klavye ile kullanıyoruz ki zaten. bu soruyu dönem dönem kendime sormuşluğum vardır.

Genellikle duygusal beklentilerin karşılanmaması sonucu yaşanılan çöküntü halidir. zira maddi olanların beklentileri, mevcut şartların bilinirliliği ile hayalleri zaten sınırlandırır.

"saçlarım gibi olsaydı sana olan hayallerim de, kırıklarını almak hem bana hem berbere iyi gelseydi.."