Türkiye'nin memur portalı

Her akşam genelde aynı olan rutinimdir. Soldaki konulara bakarım, yazmak istediğim konu olursa yazarım, sevdiğim yazarların ( 5-6 tane) ne yazdıklarına bakarım, sonra anasayfadan rastgele baslıklara bakar onlara yazarım, oralarda dikkatimi çeken yazar olursa onu stalk larım. (Gülücük) bazı başlıklar ekşiden mi alınmış diye bakmak için arada ekşiye zıplarım, sonra ordan cıkamam. Sonra da yine ne kadar vakit harcadım der kapatıp kitabımı açarım.

Yaramaz ve kurtlu olarak adlandırılan cocuklarının kurtlarının düsturudur. Hiç mi durmaz bu yaramaz cocuklar, özellike bizim üst kattaki şu an kurtlarını bile bezdirmiş olmalı.

Büyüdüğüm yerdir. #191t Söylemek istediğimi zaten sorunuzun altındaki paragrafta belirtmişsiniz sayın yazar. Zaten o satırları da bir yurt cocugu olarak yazdım. Sizin gibi 15 sene kalmış bir yurt cocugu olarak. Yurt cocugu olarak hayata tutunmak (herşeye rağmen) benim de kendimle ilgili gururum. Ama yine de psikolojimdeki kara deliklere sizin kadar affedici olamıyorum. Bu konuyu da burada daha fazla konuşmamayı öneriyorum. Fikirlerimiz farklı olsa da siz de benim yüzlerce kardeşimden birisiniz. Gerçek olan bu. Selamlar

Canı dayak istemek, hem de eşeğe su kenarından dönüşü olmayan bilet aldıran cinsten. Yok yok sakinim tamam.

İki tane annenin cocuklarını karşılaştırdıkları ve cocugun her hareketinden kendilerin paye çıkardıkları bir sohbette içinde bulundugum durumdur. İnstaanneler türediğinden beri sık karşılaşır oldum bu diyaloglarla. Maria montessori görse o da seyirci kalmayı tercih ederdi kesin. Tamam en montessori sensin tamam.