Türkiye'nin memur portalı

Otobüste önümdeki biscolata erkeğinin bileğindeki dövmeden okuduğum cümle. Sanırım biscolata erkeği olmak zahmetli olacak ki hayat onu bu noktaya getirmiş. Yazık ablam sanağğ demek istedim ama ineceğim durağa gelmişim.

Nam-ı diğer ocağa incir ağacı diken. Neden saray dediklerini şimdi daha iyi anladım. Sokaktaki simit tezgahından alıp mikrop kapma ihtimalini göze alırım daha iyi, saçma bir pahalılık. Kınadım.

Şu hayattaki çoğu insandan bile daha cok sevdiğim bisküvi. Bir bardak soguk şekersiz süt yudumlanarak yenmesi şahanedir. Pirinc gibi mercimek gibi alınır eve. Ben de ona layık olmak için cici bi kadın oluyorum bu sayede.

Başarılı bir dizi. Fakat azıcık ağlatıyor. Ya da ben ağlak günümdeyim.

Affetmeye başlamanın ilk adımıdır. Affetmek başlı başına bir şifadır. Şifalanmak için hesaplaşma gerekir. Hesaplaşmaya, söylenecek yerde söylenmeyen cümleler, göz göre göre hakkını yedirdiğin vakitler, sonucunun sadece sana zarar verdiği eylemlerden başlamak gerekir. Benim için kendini affetmek budur, kendini kendine karşı affetmektir. Hatalarınla kendini bagrına basmaktır.