 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
Kış mevsiminin beklenen doğa olayı,yalnız bu sene hiç göstermedi yüzünü,en azından şu an da bulunduğum şehre henüz yağmadı...haa kar sever miyim derseniz hiç sevmem,ben yaz mevsimi çok severim,kar yağması manzara olarak güzel ama bir süre sonra eziyete dönüyor,tek umursadığım şey kar yapmazsa kuraklık olacağı,en azından az da olsa yağmasını isterim sonuçları kötü olmasın diye.
Çocukken hatırlarım kar yağınca yazlık ayakkabılarımı giderdim çünkü buzda kaymaya giderdik ve yazlık ayakkabımın altı çok güzel kayardı,üşümem de yine gizli gizli onu giyer giderdim ve tabi eve gelince annemden bissürü azar işitirdim:))yalnızca çocuklukta güzelmiş hersey diyebilirim...inşallah az da olsa kar yağar,bekliyoruz...
Ankara' da bir başka hem de çok başka olandır. Karanlık, gri, kasvetli Ankara havasına umut getirir.
Yıllar önce, sonbaharın sonlarına doğru "Bu yıl Ankara' ya kar yağdığı il gün aşık olacağım!" demiştim. Ocak ayının ilk haftası Ankara' ya kar yağdı ve ben bir kaç gün sonra ilk kez dışarı çıktığımda belki de gittiğim yer buna uygundu, aşık oldum. Ve aklımda hep şu şarkı kaldı: "Bir orman bir gece kar altındayken, buluşmak seninle bir akşamüstü".
Kar, Aşktır.
Şuan bilincimin çok çok alt katmanlarına gömülü olsa da, unutmanın mümkün olmadığı, dört senemin geçtiği, iran'a sınır küçücük bir ilçe olan doğudaki ilk görev yerimi hatırlatır. Kar benim de gözümden yaşların dökülmesine sebep olurdu ancak sevinçten değil, soğuktan, üşümekten. Heryer o kadar beyazdır ki altı ay boyunca beyazla kaplı yerörtüsüne bakmaktan nasıl gözlerim bozulmadı, şaşıyorum. Sürekli, sürekli ama sürekli bir kar yağışı olur, yolda kardan tüneller oluşur, insanlar ordan yürümeye çalışılırdı. Donan suları ve onun yarattığı eziyeti hatırlamak dâhi istemiyorum. O yüzden benim kara yüklediğim anlam bambaşka, iyi şeyler düşünmek istesem de yaşadığım çetin şartlar buna engel oluyor, aklıma gelen tek hoş anı, ev arkadaşımla kol kola penguen yürüyüşü ile okulun yolunu bulmaya çalışırken, arkadaşımın ayağının kayıp düşmesi ve her seferinde benim de onun üstüne düşmem sonucu ağlanacak halimize gülmemizdi.
Şuan sıcacık evimden dışarda yağan karı izliyorum ama birşey hissetmiyorum, ne sevinç ne de üzüntü. Karın ve soğuğun eziyetini çekenlere allah yardım etsin duasında bulunuyorum sadece.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |