 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
hayata tutunmayı sağlayan dalların kopmuş olması
eylemsizlik sebebi
beynin kullanılmadığını hayal gücünün hiç çalıştırılmadığını gösteren
"b planı" adlı kavramdan haberdar olmamak
en bi sevmediğim
a: eee n'olucak şimdi beklediğin gibi olmadı. bir planın var mı ?
b:...
a: hiç düşünmedin mi 2. bir ihtimal olursa diye
b:....
böyle uzar gider bu şuursuzluk
kendimizle aramızdaki mesafenin açılmasından mütevellit içine düştüğümüz haleti ruhiyedir. (mütevellitle, haleti ruhiyeyi yazım inandırıcı olsun diye kullanıyorum)
peki ne demek , kendimizle aramızdaki mesafenin açılması, boş yapma yazar.
şöyle açıklayayım:
bazen maruz kaldığımız istismarlar ve baskılar sonucu, (kendi sorumluluğumuzla bu durumu seçerek) dışa birebir uyum sağlarız. öyle uyum sağlarız ki, bundan haberimiz bile olmaz. düşüncelerimiz, hislerimiz, inançlarımız onlarınkilerle(vallahi kelimeyi açıktan yazmaya mecalim yok) aynı olur. ve giderek kendi gerçek hislerimizle aramızdaki mesafe açılır. işte bu en çok açılan noktada artık seçim bize aittir: ya toplumun değerlerini birebir benimseyerek tam olarak uyum sağlamak ya da görüntüde itiraz etmeyerek aslında hiçliği-boşluğu-anlamsızlığı seçmektir. bana sorarsanız, iki yolda da tünelin ucu bombok biyere çıkar. insan ya mide bulandırıcı bir köle olur ya da hissiz bir robot..
öyleyse biz de kestirmeci olalım ve kendi kendimizin nasıl yapacağını bilmediğimiz bir doğruyu öğütleyelim:
bedeli ne olursa olsun, kendimizi arayalım ve her koşulda onun arkasında duralım!
Günümüz gençliğinin en önemli sorunlarından biridir; Neyi, niçin yapması gerektiğinin bilincinde olmama, hayatının sorumluluğunu alma konusunda çekimser kalma. Başarılı ya da başarısız farketmeksizin, Öğrenci velilerinden gelen dönütlerde, ortak çıkarımımız çocuklarının hedeflerinin olmaması durumu. Daha lisede, hangi alana gideceğini bile belirlemede karar verememe, ilerde ne olmak istediği konusunda plan oluşturamama ve doğal olarak harekete geçememe ve gerçekleştirememe sorunu.
Hâl böyleyken, kapasitesi olan pırıl pırıl gençler, sistemin içersinde ordan oraya savrulup, ulaşabilecekleri çok daha yüksek yerler varken, yolun sonunda daha azı ile yetinmek zorunda kalıyorlar. Özellikle son yıllarda Buna daha çok şahit olmak, bir eğitimci olarak üzüldüğüm bir konu. Zira eskiden öğrencilerimiz, hedef belirler, ona ulaşmak için performans gösterir, çalışır ve hedefe ulaştıklarında yaşadıkları mutluluğa ulaşmanın hazzını bize yaşatırlardı. Şimdilerde ise gençlere, gelecek planın ne dendiğinde, çoğu boş boş gözlerle bakıyor, suyun aktığı yönde ilerlerim der gibi.
Bu hedefsizlik durumunu, motivasyon eksikliğine bağlıyorum. Gençleri, birşey yapmaya, harekete geçmeye itecek olan içsel güç yetersiz kalıyor, belki çevresel faktörlerden etkileniyorlar, belki okul ve aile ortamı gerekli güdüyü oluşturmada üstüne düşeni tam olarak yerine getiremiyor. Sonuçta, En verimli çağını hedefini oluşturamadan geçiren genç, yetişkin çağında bunun pişmanlığını yaşayacaktır ancak zamanı geri döndüremeyeceği için, iş işten geçmiş olacaktır. O yüzden gençlerin bu pişmanlığı yaşamaması için özellikle lise döneminde (hedef belirlemede en kritik dönemdir) eğitimcilere ve gencin çevresindeki yetişkinlere büyük görev düşmektedir, doğru yönlendirme/rehberlik çok önemlidir.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |