Türkiye'nin memur portalı

Muhattabı olan insan için çok da bi anlam ifade etmemesi gereken eylem. Zira şahsen benim için sevilmekten ziyade, üzerinden yıllar da geçse, saygı duyulmak daha önde gelir. Pek çok şey gibi sevmeyi de bilmeyen bi toplumun üyeleriyiz maalesef. Tüketim toplumu sevgiyi de tüketiyor günden güne. En çok üzdüğümüz sevdiklerimiz ( sevdiğimizi söylediklerimiz) değil mi? Sevginin içini boşaltıp sadece söze indirgemedik mi? "Sevgi emektir" sözü ne kadar da anlamlı oysa. Fedakarlık, anlayış, iyi niyet, güzel söz, küçücük bi tebessümdür bazen emek...oysa sadece sahip olmaya alışmış bünyeler için sevgi bunlardan hiçbiri değil, olsa olsa kişisel tatmindir. Saygı duymalı insan sevdiğine. Söz verecekse de bunun için söz vermeli. Şimdi sevdiğini sanıp bol keseden söz vermek her kişinin işi...ama yıllar geçse de sevdiğine saygısını yitirmemek...mühim olan bu olsa gerek der ve uzaklara dalıp sigaramdan derin bi nefes çekerim...

Ortadoğulu olup Fransa'da büyümüş olması hasebiyle her iki kültürü de özümsemiş bir yazar. Eserlerinde gerek konuyu ele alış biçimi gerekse de sade ve öz anlatımıyla göze çarpar. Özellikle Semerkant adlı romanı tarihe mal olmuş üç ismi de efsanevi anlatım ve yalınlıkla ele alması bakımından okunasıdır.