Türkiye'nin memur portalı

ayrılık filmi, almanyada yaşayan türklerin kronik sorunlarına parmak basıyor.

filmde eleştirildiği gibi mantık sorunları var.

bu da yönetmenin yansıtmak istediği toplumun sosyal kodlarına tam vakıf olamamasıyla alakalı sanırım. buna rağmen filmi başarılı.

sahici bir hikaye ve etkileyici performanslar var.

filmde, ailenin kızları umaya tepkilerinde belirgin bir aşırılık ya da izah edilemez bir durum var.

kocasının şiddetinden kaçan ve baba ocağına sığınan kızları ile nişanlı iken hamile kalan kızlarına davranışları/yaklaşımları arasındaki fark çok göze batıyor. yine annenin parkta umay ile buluşmasında 'artık görüşmeyeceğiz!' deyişi ve ayrılış sahnesi olmamış. çünkü hiç bir filmde yansıtılan karakter/konumdaki türk annesi kızına bu şekilde davranmaz.

mecburiyet, baskı vs. sebeplerden davransa bile bu kadar soğuk olmaz.

cem rolünü oynayan çocuk çok başarılıydı.

yine s.kekilli de rolünü çok gerçekçi oynamış.

tabii filmde, kendi hayatından izdüşümlerin oluşu, ailesi ile yaşadığı problemler, evinden ayrılışı vs. yaşadıklarına yakın şeyler olunca rol adeta üzerine yapışmış.

kızkardeşinin düğününde, sahnedeki konuşma sırasında ağlaması, filmin bitiş sahnesindeki performansı çok iyi.

kekilli, sinema geçmişindeki kötü izleri silmek için çok gayret ettiği belli. ancak geçmişi onu ne ölçüde bırakır bilinmez. bazı lekeler ne yazık ki kolay çıkmıyor.

geçen aylarda almanyada yaşanan geçmişte oynamak zorunda kaldığı (!) filmlerinin gündeme gelişi ve alınan mahkeme kararı da bunun açık örneği.

ayrılık filmini, almanya ya da gurbette (avrupa, amerika, avustralya vs.) yaşayan 2.,3. kuşak türklerin, ailelerin yaşadıkları sorunlara dikkat çekmesi bakımından önemli buluyorum.

son yıllarda izlediğim en güzel filmlerden.

ahmet ve ayşe çok güzel oynamışlar.

hikaye, kurgu, senaryo çok etkileyici.

müzikler çok güzel.

insanı gönlünden yakalayan bir film.

diyecek, eleştirecek bir şey bulamıyorum.

gerçekten çok güzel olmuş.

çok etkilendim.

bu sadelikte, bu kadar güçlü bir anlatım büyük başarı.

ayşenin saçları kesilirken duruşu, ayaklarını büküşü, ahmetin yırtık ayakkabılarını gizleyişi gibi sahneler çok başarılı anlatılmış.

kesinlikle izlenmeli..

nefes filmi, türkiyenin 30 yılını -şimdilik- almış kronik bir sorunun/çatışmanın küçük bir karakoldan, ağırlıklı olarak bir subayın ve askerlerin gözünden bakışını yansıtıyor.

ateşin düştüğü yerde çekilmiş film.

45 saniyelik ateşlerin düştüğü yerler.

filmde mesaj kaygısı hissediliyor, son bölümde baskın sonrası yaralı askerin heykel sahnesinde bu çok belirgin.

bu da "gerçeklik" duygusunu filmin kendi akışında vermekten ziyade "göze batırır" bir hava oluşturuyor.

bununla birlikte bu bölgede askerlik yapanlar bilirler, kurgu ve senaryo -ufak kusurlara rağmen- gerçekçi.

film müzikleri oldukça iyi.

görüntüler, karakol baskını sahnesi başarılı.

yüzbaşının eşine yazdığı mektup güzel, beğendim.

zaman zaman arka fondaki ses sahnelerinin uzaması sıkıcı olsa da anlatım tarzı uyumlu. filmde "bu savaşın kazananı olmayacak", "savaşta haklı taraf yoktur." "dilimi konuşturmadınız" gibi bundan 5-10 yıl önce böyle bir filmde dile getirilemeyecek cümleler var. bu yönüyle de gerçekçi film.

nefes filmi, çoğunlukla kurguları değil gerçekleri yansıtıyor.

30 yıl kan akıyor, ocaklar kararıyor, yürekler yanıyor sinemamız lütfedip film çekiyor.

30 yıl sonra bir film çekiliyor.

ne kadar şükretsek az (!)

ancak ümit edelim de bunlar yakın tarihi anlamamıza yardım eden, yansıtan filmler olsun.

ve sadece geçmiş acılarımızı hatırlayıp yanalım.

geçmişte kalanları analım.

geçmiş olsun artık, gecikmiş değil!!

bu yaz memleketimin dağlarına bahar gelir ümidiyle..

av mevsimi türk sinemasında polisiye türünde yapılmış en iyi filmlerden.

kurgu, oyunculuk, müzikler her şey iyi.

oyuncu kadrosu kaliteli ve başarılı.

derviş zaimim güzel filmlerinden.

sert bir gerçeklik var filmde.

müzikler de güzel.

uğurlu rolünde başarılı.