Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
PozZiiBu üye ÇaylakBu üyenin profil sayfasına git |
|
|||||||
|
Her ortamda, babasının mesleği nedeni ile akran zorbalığına maruz kalan çocuktur.
Yıl 1998.Anadolu'dan İstanbul'a yoksulluğumuzdan kurtulma hayalleri ile göç ettiğimiz o yıl...
Daha on üç yaşındayım, bu koca ve soğuk şehri canavara benzetişimde haklı çıkacağımı nereden bilebilirdim?
Ve babamın kapıcılık yapacağı apartmana yerleşip de, okula başlayınca, Anadolu'daki yoksulluk içinde geçen günlerimizi özleyeceğimi de nereden bilebilirdim?
Hiçbir çocuk babasının mesleği ile anılmazken, ben neden babamın mesleği ile anılıp, aşağılanıyordum?
Sahi ne yapıyordu ki babam?
Altmış dairelik bir apartmanı temizliyor, apartman sakinlerine ekmek, gazete alıyor, oturanların güvenliğini sağlıyor diyemiydi tüm bu aşağılamalar?
Ben bizi kimseye muhtaç etmeyen babamın, alın teri ile bizi okutmasından gururunu yaşarken, onlar neden beni ve kardeşlerimi eziyordu?
Şuan otuz altı yaşında bir yetişkinim, vicdan, merhamet ekilmeyen akranlarımla çokça savaşmanın içimde büyük acısı her dem tazedir. Ama taze olan bir şey daha vardır ki:
O da, babamın utanılacak değil gurur duyulacak bir baba olduğudur...
Takipçi bulunmuyor. |
Takip edilen yazar yok. |
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |