Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
Saz şairleri tarafından aruzun müfte?ilün kalıbıyla ve musammat gazel şeklinde yazılan şiirler. Musammat beyitlerden oluştuğu için, her mısra kafiyeli iki eşit parçaya bölünür. Bu parçalar alt alta yazıldıklarında dörtlüklerden meydana gelen yeni bir şekli ortaya çıkar. Bu şeklin şeması şöyledir: abab / cccb / dddb
stefan zweig'in kısa ama derin bir öyküsü. kendisi de özü itibari ile hitler'in politikalarından mağduriyetini farklı bir versiyon ile intihar etmeden önce son yazınsalı olarak tarihe ölümsüz olarak yazmıştır.
insan beynin olağanüstü hali ve bu halin neticede yine insana-kendisine zarar verdiğinin portresini sunmuştur. gestapo tarafından tutuklanan dr.b'nin bir kitap çaldıktan sonra hücrede hayatı değişir. orada yazan tüm hamleleri ezberler ve materyaller olmadan zihninde oynamaya başlar. bir üst revelini hesap ederek rakip olur benliğine. çok hızlı hamleler yaptığından ötürü bu durum şizofrenik bir edayla geri dönülmez vakaya dönüşür. burada bir insanın kendi ile olan savaşını gördüm. kendi kendini yenmenin muhteşem akışı insanı etkiliyor. yıllar sonra bir gemide o dönemin en iyi satranç oyuncusu ile karşı karşıya gelir. zaman olgusundan ötürü tekrar kriz meydana gelir. bu serüvenini ise oyun başlamadan önce gemide bulunan bir karaktere anlatmıştır.
farklı bir kurgu. kısa ama izi bir ömür sürecek. bu kısalığın için dönemin sosyolojik, siyasi çalkantılarını ve neden olduğu durumlar hakkında da ufak satırlar bulacaksınız.
Okunması ve ders çıkarılması gereken eserlerin başında gelir. İnsanın kendi ile olan muharebesi:
İçimde bir şey haklı çıkmak istemekteydi, ama ne yazık ki kendisiyle tek savaşabileceğim, içimdeki öteki Ben'di. Siyah Ben olarak yaptığım her hamlenin ardından, hararetle Beyaz Ben'in ne yapacağını bekliyordum.
...
yontulmamış varlıklarda olduğu gibi onda da gülünç bir kendini beğenmişlik vardı.
...
Dünyada hiçbir şey insan ruhu üzerinde hiçlik kadar ağır bir baskı uygulayamaz.
İnsan bekliyor, bekliyor, bekliyordu, düşünüyor, düşünüyordu, şakakları ağrımaya başlayana kadar düşünüyordu. Hiçbir şey olmuyordu.
Stefan Zweig / Satranç
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |