Türkiye'nin memur portalı

okuyucunun yüreğine dokunan eserlerden biri.

afganistan o kadar acıya ve drama şahit oluyor ki. o acıları okurken insanın boğazından düğümler oluşuyor. ah ediyorsun kahrediyorsun. adaletsiz sisteme dilinden gelen büyün küfürleri gönderebiliyorsun.

kitabın en büyük kahramanı hasan'dı. acı çeken, ezilendi ama en fedakar, dostluğu en iyi simgeleyen karakterdi.

babanın özlü sözleri ve güzel ahlakına rağmen, onun da sırları varmış ve hiçbir şey gözüktüğü gibi değilmiş.

hepimiz hasan gibi olabilsek keşke.

okuduğum en güzel romanlardan biriydi.

erkeklerin selamlaşma şekli.

kadınların bu şekilde selamlaştığını görmedim ama ben arkadaşın oğluyla bu tarz bir selamlaşma yapmış bulunmaktayım. çocuk bilmiyor kadınlarla bu şekilde selamlaşmayacağını, bizde hemen onun yaşına inip, istediğini yerine getiriyoruz. silah savaşı bile yapmışlığımız var ama ne yapalım, üzülmesin, kırılmasın diye ona uymaya çalışıyoruz.

yalnız çok komik bir hareket ya, yapanları görünce şöyle bir gülesim geliyor ama nasıl selamlaşacaklar ki diye düşünmekten de kendimi alamıyorum. kadınlar çok samimi davranıyor, erkekler davransa yanlış anlaşılma olabilir.

idal editöre patenti verilmesi gereken ek.

kendi gördüğünü ya da duyduğunu değil de başkalarından aldığı duyumları, dedikoduları anlatan kişilerin söylemidir. yalnız bu şekilde bir şey anlatmaya başlayanlar, aslında kendini hislerini anlatıyordur, yoksa ikinci üçüncü bir şahıs olduğunu düşünmüyorum. dedikodu yapılacak ya, günahı da sevabı da hiç bilinmeyen kişilere aittir. çünkü dedikodu yapıyorsun ya da benim hakkımda böyle demişin gibi sözlerle muhatap olmayacaktır.

karar verip karar bozmak.

üç yıl önce açmışım bu konuyu, sanırım o gün böyle bir karar almış ama yapmamışım. bu da buraya bir not olarak kalmış.