Türkiye'nin memur portalı

yeşilçam klasiği.

eski türk filmlerinden birini açıp, izleyelim. mutlaka bu ya da buna benzer sözlerle karşılaşırız.

dünümüzde ve bugünümüzde var olan durum.

bu zamana kadar akrabası ile güllük gülüstanlık geçindiğini ve bir şeyler istemediğini söyleyen kişiler görmedim. belki vardır ama benim çevremde yok. aramaz aramaz paraya ihtiyacı olduğu zaman bir anda akraba olduğu aklına gelir ve arar. verirsen iyisin, vermezsen senden kötüsü yoktur. bir de alınan şey kolay kolay verilmez, iş uzar da uzarrr.

boşuna dememişler akraba ile ye iç ama alışveriş yapma diye..

iletiler kısmında halası hakkında iyi dileklerde bulunan yazarımız. çok seviyormuş, bu sevgi o hale gelmiş ki, nasıl kurtulsam acaba bu sevgiden diye çareler arıyormuş. bir de hala kızı var, ona olan ilgi ve alakasından hiç söz etmiyorum. (dil çıkaran smile)

namı diğer bkz..

ulaş ile karşılaştığımızı hayal etmek istemiyorum ama içimden hayal et diye bir ses geliyor. ankara'da bir çay bahçesine gidilmiş arkadaşlarla ve orada karanlık bir masa da, başında bandanası ile bir tanıdık yüz oturuyor. hemen arkamı dönüp oturuyorum ama içimdeki ses diyor ki, kalk git buradan. çay bahçesini beğenmedim, başka yere gidelim de, diye iç sesim hiç susmuyor. ben ise iç sesimi bastırarak o değildir, bu kadar da değil diyerekten kendimi teselli ediyorum. tavla olup olmadığını soruyoruz garsona ve ulaş oradan sesleniyor " tavla kim sen kim" ve ben olamaz, yanlış duyuyorum diyorum ama işte gerçek çok acı. (arkası yok)

bu hikaye bayağı uzayabilir, türk filmi tadında bırakalım. uzarsa bu hikaye herkes sıkılır. arkası yarın diyorum, hatta demiyorum bu kadarı bile yeterli, daha fazlası şiddet içereceği için kimseye kötü örnek olmayalım. Final..(hahah)

tanıma gelirsek;

%1 gibi bir oran vermek istediğim karşılaşma.

#1ka4 entyre karşılık olarak diyorum ki; ben ankara'ya geldiğim gün evden dışarı çıkma, şehri terk etmene gerek yok. (gülücük)