Türkiye'nin memur portalı

herkesin sorduğu; buna rağmen herkesinde cevabını bildiği soru.

yok artık burada çakılı olarak kaldılar, bir yerlere gidecekleri falan yok. her seçim döneminde şurasını temizleyelim, şu kadarı gidecek diye dile getirilen ama temizlenen hiçbir yere gönderilmeyen kişiler. neden gitsinler ki; burada güllük gülüstanlık yaşıyorlar. ne de olsa onların toprakları için can veren türk askerleri var. bunlar burada rahat içinde sokakta gezerken ben şehit olan askerlerime ve ailelerine üzülüyorum. değmeyecek insanlar için canlarımız gidiyor. ( nefret kustuğum düşünülebilir ama şehrimde yaşayan gencecik, bakımlı, daracık pantolunlu erkeklerini görünce böyle oluyor insan)

öyle bir oran varsa, daha görmediğimiz hayali orandır.

saçma sapan eşyalar enflasyon oranına dahil edilerek bir oran çıkarılıp, zam yapmaya çalışan bir sistem yani sistemsizlik mevcut. ha geri dön çıkarılan oranlar bile kabul görmeyip, en düşük olan oran dahil ediliyor. tuzu kuru kişilerin ortaya çıkardığı ve karar mercii olduğu bir toplumda, hiçbir zaman hak edilen ücret kimseye verilmeyecek.

Kısacası bunların hepsi manipülasyon. yoksa biz hiç yüzde yüz zamlı bir ürün almıyoruz. aslında yüzde yüz artış olan maaşlarımız. önceden rahatça yaptığımız harcamalarımızda zorlandığımız falan yok. çok iyi durumdayız, açlık sınırı altında falan hiç değiliz. refah düzeyimiz çok güzel, bu ülkede aç gezen yok. hele işsizlik de neymiş, hiç görmedikkk..

çaylak olarak gezmenin verdiği psikoloji ile yazar olmak için çabalayan kişidir. yazar olduktan sonra çaylak ile yazar olmak arasındaki tek farkın onaydan geçmek ya da geçmemek olduğunun farkına varmıştır. bu rahatça yazmak ona göre değildir. yasak olan şeyin çekiliği sonra ermiştir ve istediği yere ulaşmanın zafer sarhoşluğuyla kaybolup gitmiştir.

ya da tem tersi yazar olayım, istediğim zaman rahatça hareket ederim ya da okurken bile yazar olmanın başka havası vardır edasıyla hareket edendir.

daha da çok şey yazılabilir bu konuda. amma da komplo teorisi kurdum bu konu hakkında. yazmayan yazarlardan biri de çıkıp, bu kadar düşünme bizi, biz böyle güzeliz, dese yeridir. (gülücük)

Elma şekeri. Rengarenk, parlak bir şekilde karşımızda dururdu. İlk etapta çok cazip gelse de, üzerindeki şeker bitince elimizde kocaman bir elma kalırdı. Amaç elma mı yoksa bize şeker mi satmaktı, işte burası karışık.

O yaşlara, zamana ait özel tatların akıllarda yer etmesi.

Ara ara başa gelen elim olay. Bu elim olay az çok bir çok yazarın başına gelmiştir. İlk o boş konuyu gördüğün zaman, kendini kötü hisseder gibi oluyorsun ama sonra o kadar da önemli olmadığının farkına varıyorsun. Bir şeyler yaşanmadan bilinmiyor. Fazla mı abartılı oldu bu konu nedir. (Gülücük)