Türkiye'nin memur portalı

evdek alışkanlıklarını, sorumluluklarını hatta dedikodularını işe yansıtma durumudur

kurumdaki abilerin ortak dedikodusu hanımı aradım benden ekmek istedi, bi gün masraf çıkarmazsa olmaz, hep bu muhabbeti duyduğumda şöyle demek isterim, yemeyin ki istemesin kadın tek başına mı yiyiyor ekmeği..evdeki alışkanlıklarını işyerine taşıyan için ise örnek bizzat benim, misal şu an bunları yazıyorum..

genellikle sonradan makam mevki sahibi olan kişiler için, biz onun önceki halini de biliriz anlamına gelen, bir çeşit neydi noldu anlamı içeren deyimdir

hikayesi şöyle-iskender pala'nın iki dirhem bir çekirdek kitabında anlatılan haliyle

osmanlı döneminde arşiv belgeleri her ayın üzerine yazılı olduğu-hicri aylar tabi ki- torbalara konur öyle muhafaza edilirmiş

bir gün cemaziyelevvel ayına ait belgelere ihtiyaç duyulmuş

arşiv memuru belgeleri sandığa boşaltmış, torba lazım olur diye almış evine götürmüş

gel zaman git zaman ülkede fakirlik olunca bu memur o torbadan iç çamaşırı diktirmiş

ayın yazılı olduğu kısım-kalın kırmızı ve büyük harflerle cemaziyelevvel yazan kısım- yıkanmasına rağmen çıkmayınca memur napsın olduğu gibi giyinmiş

şanssızlığa bakın ki hamam gittiği gün daire arkadaşlarından biri de ordaymış

haliyle memurun arkasında plaka gibi duran cemaziyellevvel yazısını görmüş

ses etmemiş. ne desin

bir zaman sonra memur terfi edince güzel bir konuma gelmiş

lüks içinde bir hayat

başlamış eski arkadaşlarına tepeden bakmaya

o hamamda karşılaştığı arkadaşı da yanında çalışıyormuş

bir gün tartışma çıkmış aralarında

arşiv memuruyken yükselip amir olan adam biraz tepeden konuşunca arkadaşı da demiş ki:

"ya bırak caka satmayı, ben senin cemaziyelevvelini bilirim"..işte böyle

her kuru fasulye yiyişimde, kuru fasulyeye amma da haksızlık yapmışlar diye düşünmeme sebep olan ata sözüdür

niye benim adıma türkü yok ne güzel sahiplenirdim duygusu yaratan türkülerdir, bir tek türkü dışında, halimeyi samanlıkta bastılar..

türkçede düşünülürse emir kipinde bir cümle, örnek şu parayı verona