Türkiye'nin memur portalı

Büyük bir sistem kurarak, Kant'ın imkansız olduğunu söylediği şeyi gerçekleştirmiş, yani rasyonel bir metafizik kurmuş olan ünlü Alman filozofudur.

Günümüzde Almanya'nın güneybatısında yer alan Stuttgart, Württemberg'de doğan idealist Alman filozoftur. Etkisi, hem onu takdir edenler (Bradley, Sartre, Küng, Bauer, Stirner, Marx) hem de acımasızca eleştirenler (Kierkegaard, Schopenhauer, Nietzsche, Heiddegger, Schelling) gibi çok farklı konumlardaki insanlar üzerinde çok geniş bir yelpazede olmuştur.

Felsefenin sürekli tartışılan sorunlarının fasit dairesinin dışına çıkmak için, muhtemelen felsefede ilk kez, tarih ve yapının önemli olduğunu ileri sürdü. Efendi-köle diyalektiğinin kavramsallaştırması özfarkındalık oluşması için ötekinin öneminin altını çizdi.

Bir memurun oğluydu. Tübingen'de ilahiyat okuduktan sonra Bern ve Frankfurt'ta felsefe öğretmenliğine başladı. 1805'te Jena üniversitesine profesör oldu. Başlangıçta Schelling'in öznel idealizm felsefesine inanmış görünüyordu, sonradan kendine ayrı bir sistem kurup onun savunmasını yapmaya başladı. Kurduğu bu felsefe sistemini 'phanomenologie des Geistes' adındaki eserinde anlatmıştır. Bir süre Nürnberg'de kaldıktan sonra Berlin ve Heidelberg üniversitesinde profesörlük yaptı. Bu devrede yazdığı eserler arasında 'Mantık Bilimi' ve 'Felsefe Ansiklopedisi' dikkati çekti.

Hegel'in kurduğu sisteme 'diyalektik mantık' denilir. Buna göre bir fikir(yani tez), karşısındaki başka bir tezle (anti-tezle) karışır, bundan yeni bir anlayış doğar ki buna sentez denilir.

Hegel, Kant'ın felsefesine inanmakla beraber onun fikirlerini yetersiz buluyordu. Kant'ın aksine insanların her şeyi öğrenebileceklerine inanmıştı. Hegel'e göre dünya demek mantık demekti. İnsanlar mantığın sınırlarını çözdükleri anda beşerin sınırlarını da çözmüş olacaklardı. Hegel'e göre, biricik, canlı felsefe, çelişmelerin -daha doğrusu karşıtların- felsefesidir; çiçek, meyvenin ortaya çıkmasına yol açar, ama meyvenin ortaya çıkması için de, çiçeğin ortadan kalkması gereklidir. Demek ki üremenin gerçeği, hem çiçek hem meyve olmaktır. Ölüm hem ortadan kaldırmadır, hem yeniden doğuşu sağlayan koşuldur.

Hegel ömrünün son yıllarını Berlin'de geçirdi. 1831 yazı ve sonbaharı boyunca süren kolera salgınının son kurbanlarında biri oldu. 14 Kasım'da kısa süren bir hastalıktan sonra aniden ölmüştür.

1770-1831 yılları arasında yaşamış olan Hegel'in temel eserleri: Phanomenologie des Geistes (Tinin Fenomenolojisi), Wissenschaft der Logik (Mantık Bilimi), Enzyklopadie der Philosophischen Wissenschaften im Grundrisse (Felsefi Bilimler Ansiklopedisi), Grundlinien der Philosophie des Rechts (Hukuk Felsefesinin İlkeleri).

1992, Yer; Cizre'ye bağlı, "KATRAN" Hudut Karakolu.

Yeni dağıtım acemi erler, unimog ile karakola getirilmişler, farklı bir coğrafyada etrafı tanımaya, öğrenmeye çalışıyorlar. Hepsi çok şaşkın, adeta "Biz nereye geldik, burası neresi" der gibi tanıdık birine, hiç olmazsa bir hemşerisine rastlamak umuduyla ürkekçe usta askerlere bakmaktadırlar.

İki erin birbirine benzerliği çok dikkat çekmektedir, gerçek kısa sürede anlaşılır; tesadüf sonucu iki amcaoğlundan biri o karakolda usta askerken, diğer amcaoğlu da aynı karakola en alt devre, askerlerin tabiri ile "torun" olarak dağıtım olmuştur.

İki kuzen aynı karakolda kavuşmanın mutluluğu ile sarılıp kucaklaşırlar, ocaktan bir demlik çay alıp birlikte içerler, sigaralarını tüttürürler, hal hatır sorarlar, memleketten konuşurlar.

Günler böyle geçer, nöbetleri bile beraber tutarlar..

Derken usta asker kuzen Mehmet'in kız kardeşinin düğünü vardır ve güç bela, bir hafta mazeret izni alır. Kuzeni Ali'de düğüne gitmek ister ama karakolun mevcudu düşeceğinden ve daha yeni karakola gelmiş olduğundan izin alamaz ve kuzeni Mehmet ile düğüne gidemez.

Amcaoğlu Mehmet'i uğurlayan Ali, birkaç gün sonra nöbet tutarken, yaklaşmakta olan koyun sürüsünü görür, çok dikkat etmez ama koyun sürüsü nöbet mevziine iyice yaklaştığında bir anormallik fark eder, tehlikeyi anlar ama geç kalmıştır, koyun postuna sarılarak, yakınına kadar sızmış üç pkk'lı terörist, silahlarını ateşleyerek Ali'yi oracıkta şehit eder ve kaçarlar..

İki hafta sonra, kuzen Mehmet karakola geri gelir ve kuzenini, kız kardeşinin düğünü arefesinde toprağa verdiğinden dolayı çok üzgündür, kendini suçlamaktadır, "Neden Amcaoğlum Ali'yi de yanımda izne götürmedim, neden onun adına komutandan izin istemedim" diye düşünür durur..

Mehmet'in bu durumunu fark eden Karakol Komutanı assubay, Mehmet'e kuzeninin şehit olduğu mevziiye nöbet yazdırmaz, ancak Mehmet, diğer nöbetçiler ile nöbet yerini değiştirir ve kuzenini şehit olduğu mevzide nöbet tutar. İçi intikam ateşi ile yanmaktadır..

Bir akşam üzeri, hava kararmak üzereyken, yine bir koyun sürüsü karakolun etrafından otlanarak geçmektedir, durumdan şüphelenen Mehmet gizlice başka mevziden dolanarak koyun sürüsünün arkasına geçer. Düşündüğü gibidir, kan emici yarsalar yine koyun postuna bürünmüş, sızarak karakolu vurmak için fırsat kollamaktadır..

Mehmet hiç düşünmeden G-3'ün şarjörünü posta sarılı teröristlerin üzerlerine boşaltır, yetmez bir daha boşaltır..

Silah sesleri üzerine karakoldan diğer askerler ve rütbeliler, koşarak yardıma gelirler, Çok şükür Mehmet'de bir şey yoktur, ardından sürünün içinde Mehmet'in koyun postuna sürünmüş üç teröristi geberttiğini görürler..

Köylüler gelir, teröristlerin kimlikleri tespit edilmeye çalışılır, evet teröristlerin kim olduğu belli olmuştur;

Bedirhan, Nazlıcan ve Suphi'dir !

Peki kim bu üç terörist ?

Öldürülen 3 Pkk'lının isimleri, daha sonra sözlerini Yusuf HAYALOĞLU'nun yazdığı, ardından Ahmet KAYA'nın "Biz Üç Kişiyiz" şarkısında geçen "Bedirhan, Nazlıcan ve Suphi" dir !

"Ey Bedirhan; katran gecelerin heyulası,

Ey Bedirhan; kancık pusuların belası..."

Bu beyitteki "KATRAN" Şırnak/Cizre/Katran Karakolunu tasvir etmektedir..