 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
Kuran'ın sözcükleri salonda yankılanırken, Baba'nın Belucistan'da bir ayıyla güreştiğini anımsadım.
Baba yaşamı boyunca ayılarla güreşmişti.
Gencecik karısını kaybetmek...
Oğlunu tek başına büyütmek...
Sevgili memleketini, vatanını terk etmek...
Yoksulluk...
Aşağılanma...
Sonunda da karşısına yenemeyeceği bir şey çıkmıştı ama o zaman bile , Baba güreşi kendi koşullarına
göre kaybetmişti.
Galiba bu hikayede yüreğim en çok ona yandı. Onun hikayesi anlatılmalıydı.
Okurken gözyaşlarımı tutamadığım bir kitap .Başlığı görünce satır satır aklıma geliyor her sahnesi..
Anlatımı güçlü,akıcı hayatın içini tüm objektif haliyle okuyucuya veriyor.İçerik hakkında detay vermeyeceğim okuyucu kendisi keşfetsin ancak kitaplığımdaki en sevdiklerim arasında,onu söyleyebilirim..
bir tarafta kahramanların, bir tarafta hayal kırıklığının hakim olduğu kitap.
okurken hasan'ın yaşadıklarına çok üzülmüştüm ve Emir'in vefasızlığına. özellikle emir'in babası en büyük hayal kırıklığım olmuştu.
konu afganistan olunca, acı hiç eksik olmuyor. bin muhteşem güneşte de, aynı hüzün var, aynı kızgınlıklar ve aynı çaresizlikler..
ve yeniden taliban ele geçirdi afganistan'ı. aynı acılar yaşanmaya başlarsa, bu hikayenin sonu kıyamette biter anca.
diğerlerinin ne olduğu az çok belli zaten.
En çok sana öfkelendim Hasan.
Boyun eğmişliğine,
Kabullenmişliğine,
Sürekli emir almana,
Herkese olur demene,
sonunu kendi ellerinle hazırlamana,
aileni de kendi kaderinin peşinden sürüklemene,
Hiç ama hiçbir işe yaramayan metanetine,
Hesap sor(a)mamana,
İnsanları seviyor olabilirsiniz ama onlar için paspas olmayın.
Bırakın kendi gerçeklerini bulsunlar, sorumluluklarını alsınlar.
Ey yazar sen ne biçim bir karakter yaratmışsın beni sinir hastası etti.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |