Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
diğer dedeme haksızlık olmasın dediğim başlık.
annem anlatır, köyün öğretmeni kendisi. 3. sınıfta çocuklar okuma yazmayı öğrenirlermiş. köye 5. sınıfı getirtmiş. çok eskiden köylerde 3. sınıfa kadar eğitim görürlermiş. gel zaman git zaman kendisine Diyabet teşhisi konuyor. annem anlatıyor, "perhize başladı." öğretmen olan dayımı doktor öğrencileri check up yapınca dayım diyor, "babamda Diyabet var, bende de olabilir." öğrencileri, "hocam sizde diyabet yok, babanızı getirin bir de biz muayene edelim." dedem artık tükenmiş, hastalığının son evreleri, dayım alelacele hastaneye götürüyor dedemi, bir asansör sırası var, izdiham. dayanamıyor, tekerlekli sandalyeden dedemi sırtına alıp merdivenlerden yukarı çıkartıyor. tetkiklerin sonucu böbrek yetmezliği, bir kaç aya kalmadan vefat ediyor.
koca çınar, yıkılıyor, öyle işte..
hiç görmediğim hayali karakter.
her insanın az çok dede profili vardır. dedem şöyleydi ya da böyleydi diye bir anlatış vardır. anıları çoktur ve anne babadan sonra sığınılan limanlardan biridir. dede nasıl bir şeydir bilmediğim için benim için çok fazla ifade eden bir kavram değil ama annem için ise baba kavramı yok. babam ise biliyordu ama hatırlamıyordu. küçük yaşta baba ölünce böyle bir eksiklik oluyor ister istemez. babanın yokluğu ise en acısı bence, onun varlığını hissetmek, seni koruduğunu bilmek kadar güzel bir şey olamaz.
anne babamın eksikliği olan, benim ise hayal bile kuramadığım kişilikler.
son zamanlarda sosyal medya efsanesi haline gelen ak sakallılardır.
mümkünse uzak durunuz valla 155 ararun olursunuz.(gülücük)
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |