Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
Hayatımda bir kere başıma geldi. 8-9 yıl önce görev yaptığım okulda pansiyonda kalan bir öğrencimiz, haziran ayının(tam da bugünlerde) başı gibi hafta sonu iznini alıp arkadaşları ile denize girmeye gitmiş, ancak yüzme bilmiyormuş. Yüzmeyi bilenin bile boğulduğu, akıntının çok olduğu denizde maalesef çocuğumuz boğuldu. Benim yaşadığım ev de bu olayın yaşandığı yere çok yakın. Bir müddet uykularıma girdi, çok etkilendim. Okulca cenazesine gittik komşu ilçeye, öğrenci ve öğretmenlerle birlikte. Annesinin o feyat figanını unutmak mümkün değil, yokluk içinde okutmaya çalıştığı, 17 yaşında gencecik oğlu gitmiş, artık yok, nasıl dövünüyor, nasıl ciğerleri parçalanıyor. Ben ki tv de ağlayan birini bile görsem ağlayan biriyimdir, o cenaze günü hayatımda ağlamadığım kadar çok ağladım, burnumun direkleri sızladı, gözlerim yandı, başım zonkladı. Ki ben sadece öğretmeniydim, annesini düşünemiyorum. Eminim o kadıncağız hala ağlıyordur ya da allahım sabrını vermiştir. O gün hayatımın en zor günüydü diyebilirim. Aklıma geldikçe hala arada gözlerim dolar. Zaten o yaz tayin isteyip ordan ayrıldım. Allaha çok şükür yakın çevremden kimsenin kaybını yaşamadım, yaşamayayım da. Allahım kimseye sevdiklerinin yokluğunu yaşatmasın.
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |