Türkiye'nin memur portalı

Otuz senede bir kere yaptığım "şey".

Çok severdim, severek kullanırdım ama hiç de pişman olmadım. Keşke tanıdığım ilk gün verseydim dedim hatta... Verdiğim şeyin değeri bindi benim nezdimde, o yüz sürdü diye paha biçilmez oldu.

Hatıra olsun mu ?

Olsun , bence de , tebessüm.

Bizim memlekette pervazda yaşayan kuş.

Bende incecik sızısı olan oyun.

Fakültede bir arkadaş vardı, bulaşıkları bütün hafta biriktirip hafta sonu ev arkadaşlarıyla batak oynardı, kaybeden yıkardı , buruk tebessüm.

İnşallah büyümüş akıllanmış bulaşık yıkamaya alışmıştır...

Abartılınca suratı domatese çeviren kozmetik tırı vırı. Hiçbir allık mahcubiyetin yerini tutar mı hıı?

Dışardan baksan " dünya yansa bir tutam otu yanmaz " dersin. Ama kendileri dumanı içine tütengillerden olur.

Neden abim yok diye çok dertlenirdim çocukluktan beri. Keké on abi gücünde kızıp , sayıp, yeri gelince savunup yeri gelince sevebiliyor insanı..

Kalbi öyle güzel ki , bana hayatta kaçırmamam gereken en önemli şeyin bir çocuğun o an değişen o anlık mimikleri olduğunu o öğretti.

Bir çocuğun değişen mimiklerini takip eden insanlar , iyi ki var.

Yoksa dünya çekilmez olurdu.

Bir kucak gülümseme, bir sepet dolusu elma, bir paket iyisinden sigara, bir demlik çay, bir de kitap sana...

Eksilme..

Eksik olma..