Türkiye'nin memur portalı

aslında ilkbahar ve yaz boyunca yeşilin türlü tonlarını temaşa ettiren tabiat bu kez sarının ve yeşilin tonlarını sunmaktadır. yani yine güzeldir aslında. Ama o düşen yapraklar yok mu, diken gibi batar kalbe. Sanki dalından rüzgarla kopup toprağa düşen yaprak değil onu seyreden insanın gençliği hayalleri ve belki yaşanmamışlıklarıdır. o yüzden sonbahar gelince şiddeti farklı da olsa herkese bir hüzün çöker. Depresyon için zaten altyapı varsa sadece o hüzün tetik görevi yapar...

Tabiat son günlerini yaşayan veremli hasta yüzü gibi kuruyup sararmışmışken hiç umulmadık bir yerde karşınıza çıkıp sanki:

ben hazan mevsiminde geldim dünyaya,

Tatlı meltemlerle yürüyen bulunların toprağa buseler kondurduğu Nisan yağmurları değil,

poyrazların yorduğu fırtınalar ıslattı beni.

Nazlı bir nevbahar güneşi ısıtmadı bedenimi

Soğuk bir hazan sabahında açtım gözlerimi...

diyen sizi eylül hüznü yetmiyormuş gibi yalnızlık hüznüne de sokan çiçektir.

durun aklıma en karamsarı şimdi geldi

Bu gece düğün var karşıki evde,

Sevdiğim yok artık penceresinde,

O şimdi ellere gelin mi gidecek

Benden başkasını nasıl sevecek?

Z kuşağının anlayamayacağı pencerede görülen sevgilinin düğün günü ve damat sen değilsin daha karamsarı ne olabilir.

Artık benim için takvimdeki 5. gündür yeniay. çünkü kredi kartı ekstresi her ayın beşinde kesilir ve ben her ayın altısını beklerim market arabasını alıp evin eksiklerini tamamlamak için. ayın 15 i bile ayın beşi kadar önemli değil artık :)

İyi taklidi yapmak o konusunda o kadar ustalık sergilerler ki iyilerden daha iyi görünürler