Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
Melankoli ve hüzün dolu yıllardan sonra kendini hüzzam şarkıların kollarına bırakmıştır. Her feryat sanki onun dilinden notalara dökülmüştür.
Hüzzam şarkılarda bulur teselliyi.
Bazen etrafındakiler "yahu bayıldık azcık hareketli oynak bir şeyler aç" derse onlara düşman gibi bakar. Distik distik şarkılar dinleyip janti pozlar veren züppelerden bin kat daha tehlikesizdir. Ama insanlar onu tehlikeli görüp uzak dururlar. Şikayetçi değildir aslında bu yalnızlıktan. Zaten istemeden şöyle insanı kıpır kıpır eden bir müzik dinlemek zorunda kalsa sanki tüm dünya vur patlasın çal oynasın eğleniyormuş da bir tek kendisi hüzne batmış gibi hissedip daha çok melankolik olur. Tek tesellisi olan hüzzam şarkılarla avunur derdini batan güneşe, boşalan sahillere ve bomboş kaldırımlara anlatır...
yazar öylesine yalnızdır ki açtığı entry ilgisizlikten ve yalnızlıktan kahrolur kendini çöllere vurur. Seraptan seraba koşarken ya leyl, ya leyl der kurumuş dudakları. Mecnunu olduğu leyla pahalı araçlara meze olup yalele yalele şarkısı eşliğinde göbek atarken o ıssız sokakların karanlığında kendisini bekleyen heyula varmışçasına ey gece karanlığı gözlerinde boğulduğum sevgili diye gözyaşı döker.
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |