Türkiye'nin memur portalı

3 çocukla lokantada yediğim zaman ocağıma incir ağacı diken, o yüzden önce marketlerde satılan hazırları ile evde kendim deneyerek - tabi youtube dan video desteği de var - yapmaya başladığım şu an artık ev tipi döner makinası alarak dönerini de kendimin yaptığı lezzet dolu aile etkinliği. azıcık mutfak merakı olanlara şiddetle tavsiye ettiğim içerisinde ne olduğunu bilerek ve lokantaların ucuza mal etmek için tereyağı yerine kullandığı damar tıkayan margarinlerden kurtulmak isteyenler için muhteşem bir lezzet.

Her sene Şubat ayında yazdan kalma bir kaç gün yaşadıktan sonra içimizin ısınıp bahar moduna girmemiz sonucu esasen bahar ayı olmamasına rağmen sanki bahar ayı sıcaklığı vermesi gerekiyormuş da vermiyormuş gibi suçlu ilan edilen zavallı Mart ayı hakkındaki kötü düşüncelerimizi atalarımızın da yardımıyla ortaya döktüğümüz söz. "Mart kapıdan baktırır kazma kürek yaktırır." diyerek son stokları Mart yüzünden bitiyormuş gibi bir hava oluşturuluyor.

Kasım ayının hiç mi suçu yok Aralıkta ocakta niye yakmadınız kazma küreği ya da neden bahar ayı olan buz gibi Nisan sabahı için bir söz yokta kış ayı Marta böyle yükleniyoruz bilemedim.

Şu an okuduğum kitap Jules Verne Robenson Cruise.

Çünkü sanırım 1994 yılıydı. ilkokulda okurken kütüphaneden alıp okumuştum. Belki hayata bakış açıma büyük etkisi olan bir kitap. sadece serüven ve macera kısmı değil pes etmeme, imkansızlıklar içinde bile vazgeçmeme, yarına dair korkudan çok bu günü anlamlı hale getirmeye çalışma üzerine kurulu mantalitesi ile idolüm robensonu tekrar yaşamak istedim. Şimdi yazıldığı yılları göz önüne alınca daha bir güzel daha bir anlamlı. Gerçek bir dahi Jules Verne

yazar öylesine yalnızdır ki açtığı entry ilgisizlikten ve yalnızlıktan kahrolur kendini çöllere vurur. Seraptan seraba koşarken ya leyl, ya leyl der kurumuş dudakları. Mecnunu olduğu leyla pahalı araçlara meze olup yalele yalele şarkısı eşliğinde göbek atarken o ıssız sokakların karanlığında kendisini bekleyen heyula varmışçasına ey gece karanlığı gözlerinde boğulduğum sevgili diye gözyaşı döker.

Melankoli ve hüzün dolu yıllardan sonra kendini hüzzam şarkıların kollarına bırakmıştır. Her feryat sanki onun dilinden notalara dökülmüştür.

Hüzzam şarkılarda bulur teselliyi.

Bazen etrafındakiler "yahu bayıldık azcık hareketli oynak bir şeyler aç" derse onlara düşman gibi bakar. Distik distik şarkılar dinleyip janti pozlar veren züppelerden bin kat daha tehlikesizdir. Ama insanlar onu tehlikeli görüp uzak dururlar. Şikayetçi değildir aslında bu yalnızlıktan. Zaten istemeden şöyle insanı kıpır kıpır eden bir müzik dinlemek zorunda kalsa sanki tüm dünya vur patlasın çal oynasın eğleniyormuş da bir tek kendisi hüzne batmış gibi hissedip daha çok melankolik olur. Tek tesellisi olan hüzzam şarkılarla avunur derdini batan güneşe, boşalan sahillere ve bomboş kaldırımlara anlatır...