Türkiye'nin memur portalı

Aklımıza çocukluğumuzu düşüren susam sokağındaki en sevdiğim ikili. Bunların tarzı, tavırları o kadar ileridedir ki çoğu çizgi film, çocuk programı zamana ayak uyduramasa da, edi ile büdü eski haliyle bile günümüze birebir uyum sağlar. Zamansız yapıtlar arasındadır nazarımca.

Lezzetinin abartıldığını düşündüğüm çorbalardan. Ben de severim ama abartılıyor işte.

Kadehlerde dudak izi arayan yazarın feryadını bizlere eko ettirdiği tsm eseridir. Hadi ruj izi olsa anlarım ama dudağın izini nasıl anlayacak acaba dediğimdir.

Ben takılırım şimdi böyle detaylara. (kıps)

Dermes'in yazdıklarından farklı bir yönü vardır. Ağız şapırdatmak, şu sokağa ağzından burnundan sıvı fırlatılırken çıkarılan seslerle normal bir matkap sesi, ayakkabı bağcığı sesinin verdiği rahatsızlık bir değildir.

Tüm seslere karşı bir reaksiyonla yukarıda saydığım seslere olan reaksiyon birbirinden çok farklıdır.

En güzel sofraların anlamını yitirtmeye yeminli insandır. Ağzını şapırdatan insanlarda horlayan insanların rahatlığını görüyorum. Kendisi anı en güzel haliyle yaşıyor ama başkalarının en güzel zamanlarını ellerinden alarak yapıyorlar bunu. Ağzını şapırdatan insan da tam olarak böyle, genelde ilgisiz çocukluk dönemi geçirmiş kişilerde görülen bir özellikmiş bu. Çocuk ilgi görmek için, onay ya da takdir ebeveyninden bir söz duymak adına bunu yapıyormuş. Sonunda sofralarda bilinçli olarak ağzını şapurdatıp şirin olduğunu sanan koca koca yetişkinler. Yetişkin denilenilirse tabii!

En fazla ne yapabilirsin, iki üniversite daha bitirirsin :p