Türkiye'nin memur portalı

ülke olarak genelde çay tüketiriz, son zamanlarda da kahve.. kahvenin bir sürü çeşitleri var en çok tüketmeyi tercih ettiğim Türk kahvesidir az çekerli ve bol köpüklü özellikle yorgun olduğunda bir fincan iyi gelir. Kahve ve çay olsun içtiğin kişiler önemli herkesle de çay kahve içilmez kahvenin kırk yılı hatırı var derler ancak insanlar hatırdan gönülden anlamıyorlar artık.

Sevdiğim arkadaşlarımı hiç bir hayvana benzetmem. Haksızlık etmiş olurum. Sevmediğim insanları kurnaz ve sinsi olan Tilki ye benzetirim.

maneviyat duygusu ve bunu yaşamak, dinlenmek, kitap okumak, kendinle baş başa kalmak, seni seven düşünen yanında olmasalar bile varlığını hissettiğin kişiler, doğada gezmek ,temiz hava bol güneşli bir yerde yürümek. Sakin huzurlu bir ortamda bulunmak, pozitif insanlar. Sevdiğin yemekleri yemek. İçten samimi iyi niyetli insanlarla konuşmak gülmek.

"Hayra vesile olan, hayrı yapan gibidir." (Tirmizi, ilim 14)

Ben hiç bir geçmişe özlem duymuyorum. Çünkü eskiden fakirlik vardı kıt kanat geçinen aile, çamurlu okul yolları, soba etrafında toplanır ısınmaya çalışırsın bir tarafın yanar bir tarafın donar. Bir tencere yemek hemen biter, kimseye yetmez karnını doyuramazsın. Baba ailenin otoritesi sert mizaçlı aksi inatçı o ne derse olur sana söz hakkı verilmez, kadın sürekli ezilir, sen sus aklın ermez denir. Her hak erkeklere aittir, onlar ne yapıyorsa doğrudur. Misafirler gelir konuşur gülersin niye gülüyorsun diye kızarlar. Baskıcı bir toplumdu. Güzel yanları var mıydı? vardı elbette. Saygı vardı hürmet vardı misafirperverlik vardı. Yardımseverlik vardı. Güven vardı evinin kapısını kilitlemeden yatardın. Mahallede yabancı birisi dolaşsa fark ederdin. Herkes birbirini tanırdı. Komşunun bir işi olduğunda mahalleli yardıma giderdi. Köylerde insanlar daha sevecen ve samimilerdi. Ekmeğini paylaşırlardı. Şimdi ise her ürünlerini maddiyata dönüştürüyorlar. İkram, göz hakkı diye bir şey kalmamış.