Türkiye'nin memur portalı

O zaman bütün yazarlar mutsuz mu oluyor.? İnsan mutlu olduğu zaman da kendini ifade edebilmeli, bunu yazıya dökebilmeli, okumayan ve yazmayan bir toplum olduğumuz için bu inceliği hiç bir zaman anlayamayacağız. Bunca kitaplar, şiirler, yazılar boşuna mı yazılmış sırf mutsuz oldukları için mi? Kişinin mutsuz ya da mutlu olması yazı yazarak ya da yazmayarak belli olmaz. Kişinin iç dünyası ile ilgili. Yaşadığı tecrübeler, olumsuzluklar.. yazı yazmaktan ziyade mutsuz ve üzüntülü olduğunda gözyaşı dökerek de rahatlayabilir.

Görünüşte samimi gibi gelir size dost canlısı güler yüzlü iyi niyetli yardımsever ama öyle olmuyor. Zamanla insan anlaşılıyor. Hafiften kuyruğuna bastığında cıyaklayan seni karalayan doğduğuna pişman eden. Gerçekten seni tanıyan insan aslında kötü niyetle yapmadığını o an ki duruma göre davrandığını düşünmeli ve güzel bir dille neden yaptın diye sormalı. O yüzden her söylenen güzel sözlere kanmamalı, insanın yüreğini niyetini bilmeli. Bakıyorsun herkes herkesle samimi işine geldiği şekilde konuşuyor davranıyor, işine gelmediği zaman senden kötüsü yok. İnsan hayır demesini bilmeli, gerçekten samimi olup olmadığını anlamak için. Mesafe iyidir...

Bu sözü duyunca aklıma "Allah kimseyi özgüvenli cahillerle, görgüsüz zenginlerle, şımartılmış aptallarla, çocuk kafalı yetişkinlerle muhatap etmesin" sözü aklıma gelir. Kişiliği tam oturmamış, nerde ne konuşması gerektiğini bilmeyen, yaşına göre davranmayan, yetişkin, evli barklı olmasına rağmen anne babasının kardeşinin sözünden dışarı çıkmayan, çocuk gibi davranan insanlar vardır ki maalesef birçok ailenin dağılmasına neden olan davranış türünden bir tanesidir.

ego, adam kayırmacılık, samimiyetsiz samimilik.

kişilik meselesi ister okumuş olsun ister okumamış olsun ailesinde,çevresinde gördüğü, marifetmiş gibi söylenen , söylerken de hiç utanmayan seviyesiz saygısız insanların başvurduğu bir konuşma tarzı.