 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
Bir Dostoyevski romanıdır. Ayrıca; Aylak Adam'ın kardeşi de diyebiliriz.
Çünkü her iki roman da, genel itibariyle, cüz'i anlamda yaşadığı toplum içerisinde kendini kabul ettirme çabası içinde olan, külli manada ise kainatta var olma mücadelesi veren ve böylece yaşamını anlamlandırmaya çalışan karakterlerin hikayesini ortaya koymakta ve insan tabiatının akla ve mantığa gelmeyen, hiçbir kalıba ve düzene sığmayan ince noktalarını tespit etmeye çalışmaktadır.
İnsanın iç dünyasını aralayan, kişinin kendisiyle hesaplaşması, eksiklikleri, artıları gibi her yönüyle kendini ele alması, duyguların, düşüncelerin tasvir edildiği bir klasik.
Kitap iki kısımdan oluşmakta. Birinci bölümde kişi kendine ait en gizli düşüncelerini, toplumda varoluş nedenlerini açıklamakta, ikinci bölümde ise yeraltı adamının yaşadığı bir kaç anı anlatılmakta.
Yeraltındaki bir insanın, kendisiyle hesaplaşmasının, gel-gitlerinin, psikolojik etkilerinin, ani değişimlerinin ele alındığı bir roman.
Kendi içinize siz de şöyle bir yolculuk yapmak istiyorsanız ki mutlaka kendinizden bir şeyler bulacaksınızdır, tavsiye edilir.
"(...)biz, az ya da çok, yaşamak alışkanlığını yitirmiş, aksaya aksaya yürüyen insanlarız. Hem de gerçek 'canlı yaşam'dan tiksinecek, onun lafını bile işitmek istemeyecek kadar yaşama yabancılaşmışız."
Yeraltından Notlar'ın kahramanına ait bu sözler.
Popüler kültürün bu denli hakim olması, insanî değerlerin ve maneviyatın unutulduğu günümüzde, parçalanmış kişilikleri ile insana ve topluma yabancılaşmış olan Yeraltı Adamı, Mersault ve Yusuf gibi roman kahramanları, sanmıyorum ki sadece romanlarda kalsın. Günümüzde de bu örnekleri görebilmekteyiz.
Not: benim okuduğum "yeraltından notlar" idi...
(tebessüm)
zeki demirkubuz'un 2012 yılında "yeraltı" adlı altında çekmiş olduğu dostoveyski romanı.
okumadım ama filmini izledim, tavsiye üzerine. izlerken baş karakterin tavırları direk aylak adam'ı hatırlattı. tavsiye eden arkadaşıma yusuf atılgan'ın aylak adamını bana hatırlattı demiştim ve arkadaşımın evet demesi ve üstteki entryler ile yanılmadığımı da görmüş oldum. filmde bir başkaldırı ve kendini toplumdan soyutlama vardı. söylemek istediklerini insanların yüzüne haykırmak için çırpınan biri var ama her seferinde hayal kırıklığı. bu tavrı sebebiyle bir yok sayılma var. önemsenmek istiyor, takdir edilmek ve söylemek istediklerini de insanların yüzüne haykırmak için çırpınıyor. İnsanın bir nevi kendisiyle savaşması..
Kuzenimin lisedeki kızının kitaplığından ödünç alıp okuduğum ve halen geri vermediğim kitap.
Ergenlik dönemlerimin sonlarına yakın intihara eğilimli bir ruh halindeyken, evimizin odunluğunda sigara içtiğim günlere beni alıp götürdü, üşüdüm.
yüreğim de üşüdü.
yerüstünde yapamayan, oldum olası dışlanan, horlanan; bu durumlarda en çok da kendisinin suçlu olduğunu bilen ve kendine yeraltında bir hayat kuran antikahramanın hikayesi.
ince mi ince kitap ama o inceliğinin altındaki derinlik, kafanı tuğlaya vurmak gibi bir etki bırakıyor. muazzam eleştiriler, acımasız, tüm çıplağıyla.
ve fazlaca alıntılanan sözler.
o değil; düşünün ki kahramanımız(ismi yok maalesef) hem böcek bile olmayı becerememiş, zayıf, güçsüz, kıskanç, başarısız, tembel, korkak, hem de mağrur, güçlü, üstten bakan, soylu. nasıl oluyor demeyin, oluyor cidden de dostoyevski yazınca, olmuş.
dostoyevski, bu eserle aslında ilerisi için de vermiş spoilerini, gerek karamazov kardeşler'de, gerekse suç ve ceza'da bu eleştirilerini yine görüyoruz, ama böyle bodoslama değil, daha ince çizgilerle.
okuyun efenim.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |